Devleti, Tanrı'dan sonra koruyucu ve esirgeyici bilmiş Türk, "Devlet Baba" demiş ona, ondan beklemiş, ummuş, bir eli hep sırtında olsun istemiş, asırlarca böyle devam etmiş. Derken devran değişmiş, "Devletin malı deniz, yemeyen domuz." devri gelip yerleşmiş. Kişi de itibarını yitirmiş, devlet de.