Malik çoltu
@malik_47
Pırlantadan alınmayan vergi,
kitaptan alınıyordu;
çünkü pırlanta alandan değil,
kitap okuyanlardan korkuyorlardı…
Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.
İçimin bir zamanlar ne kadar ölü olduğunu asla bilmediler, şimdi nasıl çiçek açtığımı da asla anlamayacaklar.
Yorgundum, tarif edemeyeceğim kadar yorgundum.
Okur Takip Önerileri
O karanlık, soğuk şehir, o gürültülü kasvetli yalnızlık bir anda eriyip yok oldu.
Size ait değilim artık, içinizden biri değilim, ama yükseklerde ama diplerde dışınızda bir yerlerdeyim.
Yakınımda olan şeylerle bile aramda camdan bir duvar vardı ve kendi irademle onu yıkacak gücü bulamıyordum.
Fırtınalı denizdeki bir kaya gibi soğuk ve kıpırtısız duruyordum.
Kendime bile açıklayamadığım bir şeyleri başkaları için anlaşılır kılmak gibi bir niyetim hiç yoktu.
Zaman her şeyin ilacı ve tüm duyguların etkisini azaltacak özel bir güce sahip.
Bildiğim sadece gözlerimi kapatıp Tanrı'ya, gökyüzündeki herhangi bir güce dua ettiğim, bu hakikat olmasın, bu gerçek olmasın diye.
Kim bilir, belki de insanın bunları anlaması için ağrıyan bir kalbe gereksinimi vardır.
Ama sonuçta zaman her şeyin ilacı, alınan yaşın da tüm duygular üzerinde özel ve hafifleştirici bir etkisi var.
Şahsen ben insanları yargılamak yerine, onları anlamaya çalışmaktan zevk alıyorum.
Bütün yalnızlar gibi özgür ve bütün özgürler gibi yalnızız.
Belli bir hedefi olmayan her hayat bir hatadır.