GURBETÇİ ŞÂİR SERVET YÜKSEL'İN DUYGU SÜZGECİNDEN SÜZÜLEN ŞİİRLER
M. NİHAT MALKOÇ
“Aman ha, gönül kırıp; kırılmaya değer mi?
Boş şeylerin peşinde yorulmaya değer mi?
Ne kaldı elimizde baharından, yazından?...
Bu dünya çiçek olsa derilmeye değer mi?”
(“Değer mi?”- Servet YÜKSEL)
Gönül telimizi
Bir kişi,bir millet, bir kültür kendi anlam-değer (Maneviyat) dünyasını,bundan dolayı da anlamlandırma yeteneğini kaybetmeye başlarsa kendi vicdanı önünde küçük düşer, aşağılık kompleksine kapılır. Bu kompleksin en önemli göstergesi özgüvenini kaybetmek; sahip olduğu dini,ilmi,siyasi,ahlaki,estetik,tarihi tüm değerlerden önce şüpheye düşmek,sonra uzaklaşmak, en nihayetinde terk etmektir.
Maddiyata giden eğilimle içi boş olan çok satanlara ithafen
Harfi maneviyat ,rakamı ise maddiyat olarak görüyorum.Dolayısıyla maneviyattan maddiyata doğru bir gidiş söz konusu.
Mesela bir kitabın ne anlattığı değil kaç sattığı daha önemli hale geldi.
