Dünyayı olduğu gibi değil olduğumuz gibi görürüz.
Bizler sırf hayatın zorunlulukları için değil, beraberlik ve serpilip gelişme için
de birbirine ihtiyaç duyan toplumsal hayvanlarız. Başkalarının onayına
ihtiyaç duyarız ve ahlaki yaşam temelde bu tip bir onayla ilgilidir. Sadece iyi ve şerefli görünmek istemeyiz, aynı zamanda iyi ve şerefli olmak isteriz. Dolayısıyla, ödevler temel "şereflilik kaynaklarından" türetilmelidir.
Sayfa 277Kitabı okudu
Kılıksız bir budala olmaktansa zarif bir budala olmak yeğdir.
Kant ruhumuzun bu diğer gezegenlerden birinde yaşamaya devam edebileceğini söylediğinde ise teolojik görgü sınırını aşmış oldu.
Sayfa 88Kitabı okudu
"De nobis ipsis silemus".
(Kendimizden söz etmiyoruz).
Kant
Ben kendimin ve tasarımlarımın nesnesiyim. Aynı zamanda bana dışsal bir seyin de var olması benim kendi ürettiğim bir şeydir. Ben kendimi oluştururum. Her şeyi kendimiz oluştururuz.
Kant'ın ciddi bir görünüşü vardı. Pek sık gülmezdi. Mizah anlayışı varsa da, diğer öğrencilerin alışık olduğu tarzda kendini göstermiyordu. Ama en azından filozofların metinlerindeki mizahı kavrayabiliyordu. Zekâsı dostlarından çoğunun kavrayamayacağı kadar inceydi. Üstelik duygularını göstermeyen bir karakteri vardı. Kendiliğinden kahkaha atmak da kontrolsüz neşeye kapılmak anlaşıldığı kadarıyla doğuştan uzak olduğu özelliklerdi. Bunlar ona duygu patlamalarını bastırma eğilimi kazandıran pietist eğitimin etkisi olabilir de olmayabilir de. Königsberg'de Tanrı'nın çocukları kontrolsüz ve disiplinsiz davranışlar göstermezdi. Hayatının sonraki safhasında bile kuru bir mizah anlayışı vardı, şakaları ise çok üstü kapalıydı ve ciddi bir edayla şaka yapıyordu. Kant öğrenciyken bile kendini kontrol etmeyi en yüce erdemlerden biri sayıyormuş gibi görünüyordu.
Sayfa 44
Kant, çağdaşlarının hemen hepsi gibi, gençliğinde karşı cinsle sosyal etkileşim fırsatı hemen hiç bulamamıştı.
Sayfa 34