"İnsan, ne yazacağını bilebilseydi hiçbir şey yazmazdı. O zahmete değecek bir şey olmazdı bu. Yazmak, insan yazsaydı ne yazardı, bunu öğrenme çabasıdır. Ancak yazdıktan sonra öğrenebiliriz bunu," der Marguerite Duras.
Sayfa 85Kitabı okuyor
Yalnızlık çaresizlik değil bir duruştur...
İnsan kendi özündeki yalnızlığa varıncaya kadar yalnızdır.
Yazmak, her zaman değil ama bazen, kaslarımızla yaptığımız bir şey olabilir. Ya da yazmak, kaslarımızla da yaptığımız bir şey olduğunda gerçekten yazmak. Yazmak kitabında Marguerite Duras, yazmanın bedeni bir tren gibi baştan başa geçen bir eylem olduğunu söylüyordu. Zihinsel olduğu kadar bedensel bir eylem de yazmak. Ders anlattıktan ya da atölye verdikten sonra kendimi her seferinde çok iyi hissetmemi, bunları sadece zihnimle değil bedenimle, kalbimle, bütün varlığımla ve varlık coşkumla aynı anda yapmama bağlıyorum.
Çok üşüyen ve normalde pek terlemeyen bir insan olduğum halde atölyelerde hep sırılsıklam terlerim ve sonra deli gibi acıkırım. Ders anlatmış birinden ziyade maraton koşmuş gibiyimdir ve nitekim böyle de hissederim. Söylediğim, yazdığım her cümle, ta derinden inandığım şeylerdir ve onları bedenen ifade etmek bana çok iyi gelir.
Sayfa 141Kitabı okuyor
alkol ayıltıyor. birkaç yudum konyaktan sonra artık seni düşünmüyorum.
Sayfa 22Kitabı okudu
