Böylece yine de bu aşkı sizin için olabilecek tek şekliyle yaşayabildiniz, başınıza gelmeden kaybederek.
Senin gibi, var gücümle çırpındım unutmamak için. Senin gibi, unuttum.
Senin gibi, ben de avunmak bilmez bir belleğim olsun istedim; gölgelerden ve taştan bir bellek.
Bu kadını cazip kılan cazibesinin hiç farkında olmayışıydı.
Sayfa 63 - Afa Yayınları
Yeniden beklemem gerekiyormuş, neyi bilmem.
Sayfa 28 - Afa Yayınları
O gece anne Ernesto'nun sessizliğinin hem Tanrı hem Tanrı değil, hem yaşamak hem de ölüm tutkusu olduğunu bilmişti.
Sayfa 39 - Afa Yayınları
Birbirlerine bakmadan ayrılmışlardı.
Sayfa 27 - Afa Yayınları
Ernesto: Babam bana bir şey yapmaz, babam iyi insandır, belli etmese de ...
Sayfa 19 - Afa Yayınları
Anne: Dünya ne kadar geri... insan kimi zaman bunu ne kadar yoğun duyuyor.
Sayfa 18 - Afa Yayınları
Bu insanlar kitap okuyorlardı, trenlere, kitapçıkların ucuzluk bölümlerinde ya da çöplüklerde buldukları kitapları.
Sayfa 9 - Afa Yayınları
Tüm hayatlar aynı diyordu anne, çocuklarınki hariç.
Çocuklar hiç bilinmez.
Sayfa 8 - Afa Yayınları