Yaşam oncasına insan için, olanca hızı ve umursamazlığıyla devam etmektedir...
Yıllardır hep bir şeyleri söylemek ve olur olmadık yerlerde dışavurmak zorunda kaldığını düşündü. Ama yıllar öylesine geçtikten ve oncasına duygu yıprandıktan sonra belki de hiç konuşmaması gerekirdi.
Kimi duygular gizlenebilir, hafif bir gülümsemeyle birçok şey anlatılabilir; sözcüklereyse yeterince güvenilmeyebilir artık.
Ama yıpranan bedenlerde sevginin adı da anlamı da değişebilirdi. Sevgi de bir yolcuydu çünkü; her ilişkide, her geçen gün biraz daha çok tükenebilecek bir yolcu. Ve biz, birbirimize hiçbir zaman hazır olamayabilirdik.
Sayfa 101Kitabı okudu
Öğrendim hep.
İnsanlardan ayrı yaşamayı, yaşıtlarımla oynamak yerine kendimle başbaşa kalmayı, bir sevdaya hasret olmayı, denize, çok yakınımda bulunan denize hastalığım yüzünden bir türlü girememeyi, sıcak bir yaz gecesinde ateş böceklerini avuçlarımın içine almayı ve buradaki güzelliği hiç kimseye anlatamamayı, kitaplardan boş yere medet ummayı, hayali aşkları...
Sayfa 94Kitabı okudu
"Bizim hiçbir şeyimiz olmadı duygulardan, özverilerden ve özentilerden başka... " Bir eşya olmak ... Bir evde, bir yaşantıda bir nesneymişçesine yaşamak...
Sayfa 93Kitabı okudu
"Artık bu hayattan bekleyebileceğim hiçbir şey kalmadı.."
Sayfa 92Kitabı okudu
25 yıllık bir hayat özeti.
Garip garip ayrıntıları sürekli olarak mesele yapmaktan yana kalabalık, insanlardan yanaysa hep yalnız oldum...
Sayfa 86Kitabı okudu
Hayatta ya çok yalnız ya da çok kalabalık olacaktım ben ve insan ilişkilerinde hiçbir şeyin ortasını tam anlamıyla bulamayacaktım.
Sayfa 86Kitabı okudu
İnsanlara güvenini iyiden iyiye yitirmişti.