Kitabın ilk sayfasını okuduktan sonra bıraktım ve ne okuyorum ulan ben diye sorguladım kendimi. Tekrar elime alıp okuduğumda sayfalar ilerledikçe içimde merak oluştu parçaları tamamlamak adına. Kitap,bilinmeyen bir olay ile başlıyor ve bu olay ile bitiyor. Aralardaki keskin zaman geçişleriyle soluk soluğa kalıyorsunuz gerçekten.
Güzellik algısı, markalaşma, sistemin bizi nasıl tekdüzeleştirdiğiyle alakalı çok güzel göndermeler mevcut.
Chuck palahniuk, içinde yaşadığımız tekdüze sabit hayatımızda karşılaşamıcağımız, önyargıyla yaklaştığımız olaylardan bahsediyor sürekli. Herkesin okuyamayacağı, sadece midesinin kaldırabileceğini düşünenlern okumasını tavsiye ettiğiim bir kitap, çünkü mide bulandırıcı kısımlar da yok değil.
Yazar; romanın ana karakterinin, hiç konuşmadan nasıl çevresindekileri inandırabildiğini, konuşmanın aslında inandırma kısmında zorluklar yaşatacağını da gizliden beynimize sokmaya çalışıyor gibi geldi. Belki de böyle düşünmek İSTİYORUM bilemedim :)
Kitabın kırdığım iki puanlık kısmına gelirsem de çok fazla kıyafet betimlemesi yüzünden '' tamam, anladık.'' dediğim yerler çok oldu. Ve kurgu biraz zorlama geldi, sanki romanda karakterlerin birbiriyle bağlantıları çok zorlama bir şekilde kurgulanmış.
Genel olarak yeraltı edebiyatına merakı olanların başucu kitabı olmasa bile sevebileceği bir roman.
