Kendisini en çok sevenlerin aslında en çok nefret edenler olduklarını bildi..
Sayfa 252 - Can Yayınları 26. BasımKitabı okudu
‘’Annesi tek bir sözle onu susturmuştu. Aşk da öğrenilir.’’
En çok yandığım da bunca zamanı yitirmiş olmamız.
Düşlerinin paramparça oluşundan çok, yaralarının verdiği sızıdan acı duyuyordu. Çünkü artık bütün umutların sonuna gelmiş, şan ve şöhret özlemini de geride bırakmıştı.
"Bağışla, savaş her şeyi silip götürdü."
Sonra yüreğinde duyguların çürüyüp kaldığı yeri bulmak için son bir çaba gösterdi, bulamadı.
"O gün biz kadınların bu dünyada ne kadar yalnız olduğumuzun farkına vardım!"
Sayfa 60 - Can Yayınları
"İnsanın en iyi dostu, ölmüş olan dostudur."
İnsan fiziken bir kez doğar, peki ya ruhen? Yaşadığımız ömür boyunca kaç defa hayal kırıklığı yaşadık, kaç defa düştük, kaç defa yeniden ayağa kalktık düşünsenize bir? İnsanoğlu böyledir çünkü defalarca yıkılsa da yeniden ayağa kalkmak zorundadır. Hani büyük alim Mevlana diyor ya “öldüm der durursun yine de yaşarsın” tam olarak böyledir hayat. Annemizden bir kez doğarız evet ama ölene kadar defalarca kez yeniden doğmak, yeniden ayağa kalkmak zorunda kalırız.
İçini saran soğukluk kemiklerini titretiyor, kızgın güneş altında bile iliklerine dek donduruyordu.