Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Hübanur Gültekin

Hübanur Gültekin
@marsuhuba
Ah bir yalnızlık vaktinde Herkesle birlikte olduğumuz Gene de yalnız olduğumuz
Reklam
Çocuklar zaten hiç çocuk olmuyorlar Çocukluk kalkmış dünyadan gibi
"Umarım kolay atlatırsınız," dedi. Ne kastettiğini anlamadım. Hasta mıydım ki? Yoksa... deli miydim?

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Bir insanın bu durumdan nasıl kurtulduğunu bizzat ben bile anlayamıyorum... yani... yani delirmeden... neyse...
Özellikle de öfkemin inatçılığı felç ediyordu beni.
Reklam
Söz konusu başkalarının derdi olunca nasıl da hep daha zeki ve daha nesnel oluruz.
Bana anlatabilirdi... elbette ona hiçbir şey için söz veremezdim, ama yardıma hazır olduğunu göstermek bir insanlık göreviydi.
Bu insanın konuşmak istediğini hissediyordunm, konuşmak zorunda olduğunu. Ve biliyordum ki ona yardım etmek istiyorsam susmak zorundaydım.
Belki de insan her şeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla...
Ve bir şekilde sanki içime işliyordu, çünkü içimdeki bütün karanlıklar birdenbire aydınlanmıştı.
Reklam
Simyacı atını sürdü. "Kim ve ne olursa olsun," dedi, "yeryüzünde her insan, her zaman dünya tarihinde başrolü oynar. Ve doğal olarak o bilmez bunu." Delikanlı gülümsedi. Hayatın, bir çoban için bu kadar önemli olabileceğini hiç düşünmemişti.
Sayfa 181Kitabı okudu
Umutsuzluğa teslim olma. Yoksa yüreğinle konuşmana engel olur.
Sayfa 163Kitabı okudu
En karanlık an, şafak sökmeden önceki andır.
Sayfa 155Kitabı okudu
"Yüreğim acı çekmekten korkuyor." dedi bir gece Simyacı'ya, aysız gökyüzüne bakarken.
Sayfa 153Kitabı okudu
Hiç kimse kendi yüreğinden kaçamaz. Bu nedenle en iyisi onun söylediklerini dinlemek.
Sayfa 152Kitabı okudu
404 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.