aslında her şey onun ritimle buluşmasıyla başladı Daha biz nefese kavuşmadan, ışığı tanımadan, dünya lezzetlerini tatmadan, annemizin sıcaklığını duymadan o bizi ritmiyle hazırladı paldır küldür gelip gideceğimiz dünyaya! Belli bir düzende olan ritmi belki de biz öylesine geçip gitmememiz gerektiğinin ilk öğretisiydi...çünkü dünya öyle rastgele yaşanmayacak kadar güzel ve hayat bu güzelliğe doyamayacağımız kadar kısa seveceğiz, değer vereceğiz, anlayacağız, hoş göreceğiz, sabredeceğiz, gülümseyeceğiz, merhamet edeceğiz, hizmette bulunacağız, muhabbete dalacağız, şen olacağız, mesut edeceğiz. Tüm bunları ve daha bir çok olumlu eylemi gerçekleştirebilmek ve dünyadan tat alabilmek için de KALBİMİZE İYİ BAKACAĞIZ. İyi bir kalp için ise; kirlenmesi ve katılaşması, kibirlenmesi ve kayıtsızlaşması için milyonlarca etkenin olduğunu düşünerek ve bilerek zaman zaman kalbi temize çekmek, arındırmak ve kapılarını şefkate açarak havalandırmak gerekiyor. Kimse mükemmel değil ama mükemmele yaklaşmakta imkansız değil. Kibirde, öfkede ve nefrette acemi; aşta, sevgide, hoşgörüde ve merhamette üstat olmak duası ile kalben selamlar benim ve bizim, hepimizin aslında çok iyi bildiğimiz tüm bu KALBİ mevzuların altını çizmiş 
İskender Koc iyi de yapmış, iyi ki yazmış, bu vesile ile bir kez daha kalbimi gözden geçirme fırsatı yakaladım
Okur Takip Önerileri
“Babamın ayaklarının dibindeyken bütün dünya altındı. Işık aynı anda her yerden gelirdi..” #benkirke #kitapsözleri Meltem Gençtürk hep yazsın biz de okuyalım, çok güzeldi, çok beğendim. Mitolojiyi zaten çok seviyorum ama, bu defa hikayeden çok kitabın verdiği mesajlar ve dersler dikkat çekiciydi. Aile olmak, üretmek, haketmek, sevilmek. Çabuk duyulan güven akabinde gördüğün nankörlük, aşırıcı şüphe ardından mahcubiyet...ama asıl detaylar aile olmanın önemindeydi tabi. Bir baba kızını ne kadar sever ve değer verirse herkes o kıza o ölçüde yaklaşır ve muamele eder. Anneniz sizi ne kadar takdir ettiyse o kadar özgüvenli olursunuz. Kardeşleriniz ne kadar yanınızdaysa o kadar güçlüsünüz..ve artık konuşmaktan yıldığımız o “mesele” mitolojik de olsa, demek ki çok eskilerde de böyle imiş ki efsanelerde de bahsi olmuş; şu cümle ile çıkıyor karşımıza; OĞULLAR CEZALANDIRILMAZDI..Kirke unutmayacağım kitaplar listesinde yerini aldı, en sevdiklerim arasına da yerleşti tabi.. Ha bir de; hikayeyle birlikte ölümlü olmanın aslında ne büyük bir şans olduğunu hissediyor ve iyi ki diyorsunuz. Bu cümleyi kitabı okuyanlar anladı, anlamak isteyenler de kitabı okuyacaklar artık Kirkemi okurken o çok meşhur kahvesini pek sevdiğimiz #starbucks a uğramıştım. Aslında çokta aşina olduğum #starbuckskızı bana o an Kirke’nin kızkardeşi gibi gelmişti, çok benziyorlar çünkü ya da ben benzetiyorum neyse zaten o da yunan mitolojisinden bir ablamızmış, kızkardeş sayılırlar yani aynı karede güzel durdular keyifli ve bol okumalı bir haftamız olsun, selamlar
