masal bölükbaşı
@masalbolukbasi
Kitaplara, eşine ve bebeğine aşık bir anne. Mesajlara cevap vermiyorum. Zaman kaybetmeyin kitap okuyun.
42 reader point
Joined on December 2015
Gecenin ücra köşelerinde kol gezen karanlık düşünceler, bu en zayıf anında doluşuyordu kafasının içine.
O, korkunun kazara yeryüzüne düşen evladı olduğunu düşündürten küçük bir çocuktu bir zamanlar.
Ve geçmiş…
Geleceğe sızmak için fırsat kollayan bir avcıydı geçmiş…
Reader Follow Recommendations
Masum
Şeytanın çıraklığını kabullenip vaadettiği korkusuzluğu kazanmıştı ancak masumiyetini ebediyen yitirmişti
"Gemini kayalara savurabilecek kadar seni hırpalayan sıkıntıyı paylaş ki yükünü hafifletmek için beni de okyanusa fırlatmadığını bileyim Kaptan!"
“Acı çekiyorum!” Karşısında hayranlıkla onu seyreden kardeşlere hitap etti Elfaz. “Ruhum olmadan acı çekiyorum!” Otoriter sesinde şeytanın dokunuşu vardı. Kelamlar buz kristalleri şeklinde çıkıyordu sanki dudaklarından; serin ve bir o kadar da ürpertici. “Beni çağırıyor.” Gözlerindeki yakıcı alevlerle her birinin yüzünü okşadı. “Ait olduğu bedende değilken risk altında. Taşıyıcıyı bulmalıyız!”
Dünya üzerinde var olmuş hiçbir insanın sahip olmadığı ve olamayacağı iki pencereydi gözleri; cehennemin sonsuz çukurunda kükreyen alevlere açılan iki pencere.
Acaba kör bir adamın dünyasında var olan tek renkle ne kadar yetinebilirdi bu tamahkar insanlık?
Burada onlara tanınan tek serbestlik Tanrı’ya dilediklerince yakarmaktı ancak olası bir azat için değil, geçmiş günahlarına af dilenmek içindi o da.
...sadakat yemini içen her müttefike itimat edilmez.
Kararlılık daimî üstünlüktür.
Öyle ki, asırlardır yüreklerine hapsedilen yırtıcı bir kuş azad ediliyordu sanki şimdi. Büyük bir açlıkla göğüs kafeslerini yırtarcasına kanat çırpıyordu azade kuş. Hürriyete erişmek sıradan bir hissiyat değildi neticede.
Kardeşimi öldürmen canımı acıtır ve benim canımı acırsa, senin canın acımakla kalmaz!