"Hayat, ikinci kez çağrılmayacağım bir oyun, bir inançlar ve aldatmalar oyunu, bir maskeler oyunu…"
Dur Leyla, kalbine bak. Orada sana ait olmayan, zanlarla boyadığın, vehimlerle büyüttüğün mevsimler vardı, söndüler. Kalbin gerçek. Onun binbir tufanla sönmeyecek ateşi var. Upuzun kıyılar boyunca dalgalara boyun eğişi, sonra yeniden ortaya çıkışı. Kalbin son nefesini verene dek seninle gelecek. Başını yastığa koyduğunda seni huzurun ipekten örtüleriyle saracak. Kozanda çürümeden uyanamazsın, kalbine bak. Düşe kalka yürüdüğün yollar, ayağına dolanan patikalar, çatallanan niyetler, düğümler orada ayıklanacak. Kalbine bak. Maskeler aşınır, maskeler yorulur, maskeler düşer. O seni terk etmez, kalbine bak.
Sayfa 71Kitabı okudu
Maskeler var her insanın yüzünde… Kimi gülen, kimi ağlayan, kimi Pollyanna misali oynayan Benim maskemin ardında sen vardın… Hırçınlığımın, öfkemin, kırgınlığımın ve hatta neşemin… Benim maskem SENDİN!
Agamemnon
Maskeler takıyorlardı yüzümüze, acılı ya da gülünç. Aynamız yok ki tanıyalım kendimizi.
Sayfa 18Kitabı okuyor
...Sonra tımarhanelerde tımar edilen ruhum
maskeler ve çiçekler biriktiriyordu
linç edilerek öldürülenlerin hayat hikayelerini de...
Bu tuhaf sokaklar yalnızca geceleri yaşarlar, gündüzleri boz rengi soğuk maskeler takınırlar ve bu maskelerinin altından onları yalnızca bilenler tanır.
-Peki asıl mesaj neydi?
İshak neyi sembolize ediyor olabilirdi?
-Hayatlarımız boyunca neye tutunuruz? Neyimizi korumak adına birbirimizi kırarız? Neyimizin üstüne kıyafetler giydirip, maskeler takarız? Nedir ölesiye savunduğumuz, en değerlimiz?? Ve aynı zamanda O’ nunla aramızdaki en büyük engelimiz?
-“Nefs”ti…İbrahim’ e rüyasında, Rabbi ile
Size itiraf etmeliyim ki benden başka birinin beni soyduğunu görmeye katlanamadım; kitaplarımda ben kendimi soyuyorum, ama aynı zamanda başka bir kılığa giriyorum; kendimi korumak için maskeler takıyorum.
Sayfa 52Kitabı okudu
''Burası çıplak adamlar ülkesi,'' demişti. ''Buradaki çıplaklık, üs başla ilgili değil, insanların içyüzleriyle ilgili... Dışarıda insanı insandan saklayan çeşitli perdeler, peçeler, maskeler, burada birkaç güne varmadan sıyrılıp düşüyor. Bir araya kapatılmış olmak hiçbirimizde olduğumuzdan başka türlü görünebilmek gücü bırakmıyor.
Sayfa 148 - Ketebe YayınlarıKitabı okuyor
MODERN HAYATIN GÖLGESİNDE KAYBOLUŞUMUZ
Şehir hayatından sıkılıp köylerde yaşamak isteyen insan sayısı giderek artıyor. İnsan ilişkilerinin sığlığı, kalabalık içindeki yalnızlık duygusu, evcil bir hayvana dahi bakmanın zahmeti, yarım saatlik bir işiniz için bile tüm gününüzün trafikte geçmesi gibi bir çok negatif nedenler, gittikçe metropollerden
+1
“İnsanları yanlış mı değerlendirmişti? Konuşmasına çok mu umut bağlamıştı? Konuştuğu süre boyunca gerçek yüzlerini saklamışlardı da şimdi sıra harekete geldiğinde maskeler düşüyor muydu? Çevresindekiler ne biçim insanlardı!”
