"Yabancılar da evlenme:
-flört, birlikte yaşama
-ailelerin tanışması ya da önceden tanış olmaları
-nikah, ardından aile ve dostlarla küçük bir kutlama
-maddi durum elveriyorsa güzel bir tatil
-normal hayata dönüş
Biz de evlenmek:
İstanbul'da Türkçe adlı dükkân, işyeri parmakla gösterilecek, sayılacak kadar azaldı. İşin garibi, memlekette, ata köyümüze kadar aynı durum olmuş. Babam direndi, illâ değiştirmeyeceğim diyor, "Ulan, burası sömürge oluyor" diye bağırıyor. Fakat bir gün, kapıya, kasketlerinde "New Byzantium Municipality" yazan, "Yeni Bizans Belediyesi" demekmiş , iki tane zabıta geldi; bize 2500 dolar ceza kestiler. Babam çırpınıyor, korkuyorum, kızıp götürecekler. "Sakin ol baba", diyorum. Sonra bir hışım, "on gün içinde İngilizce tabelâ asmazsanız, dükkânınız kapatılacak ve müsadere edilecektir" deyip gittiler. Tanıdık bir avukata sorduk. "Aman hemen dediklerini yapın, yoksa işiniz kötü, bilinçli olarak direniyor derlerse hapse bile atılabilirsiniz. KKMF'nin ("Küresel Kraliyet Para Fonu") üç ay evvel dayatıp apar topar geçirdiği yasalar arasında bu da var. Ha, ona göre!". Ne yapalım dövünmekten başka; üstelik bize hak verecek bir tanıdık bile bulamıyoruz. Sonunda biz de, bir sürü masraf edip, nah şu gördüğün rezil tabelâyı astık. Allah hâlimize acısın."
Zaman Hüseyin'i haklı çıkardı galiba ya
Sema gittikten sonra ağabeyi, Hüseyin'in yakınmalarını dinledim. "Akılsız bu kız komutanım" diyordu;
— Her gün altı saat yol yürüyor, mektebe gitmek için. Bir dolu da masraf. Hepsi boşuna. Yallah onun mektep parasıyla bir ağıl dolusu keçi, koyun alırdık.
İçimden bir öfke seli yükseliverdi. Karşımda oturan genç adamın boğazına sarılmak, bağırmak:
— Be akılsız, be insafsız adam... Sizlerin bu sefaletten, bu cehaletten, bu kopkoyu baskıdan kurtulması, insanca yaşaması o küçücük kız ve onun gibilerin başarmasına bağlı... Bunu göremeyecek denli kör müsün...
Demek istedim. Ama hiçbir şey diyemedim. Daha fazla dinlememek için apar topar terkettim evi. Bir daha hiç yolum düşmedi o taraflara. Küçük Sema'yı, o kocaman gözlü kızı bir daha hiç görmedim. Edebiyat Fakültesi'ni kazandı mı? Yoksa değeri fazla düşmesin diye ilk çıkan talibe satıldı mı? Ve başlık parasıyla bir ağıl dolusu keçi, koyun alındı mı? Öğrenemedim.
- "İktisadî hayatta birer nâzım mevkiinde bulunan bankaların fiilleri de ana ölçüye uydurulacak; bankalara yatırılan paralara karşılık hiçbir faiz alınmayacağı gibi, bankalardan alınan paralara karşılık olarak da ancak “masraf karşılığı” ve “iştirak payı” namıyla muayyen miktarlar verilecektir. Kat’î olarak bilmek lâzımdır ki, bazı iktisadî faaliyetlerin ana ölçüye tatbiki mümkün ve hareketleri sömürücü faiz mefhumundan uzaklaştırılmak kabil iken, bizzat kendilerinin “faiz” tâbir ve mefhumuna iltifat etmeleri ve kendilerini böyle göstermeleri, ana ölçüye karşı kayıtsızlıklarının ve faizi muhterem addetmelerinin neticesidir. Bu telâkkiye en parlak misal de bankaların vaziyetidir. Halbuki bunların fiilini ana ölçüye tatbik, böylece faidelerini semerelendirerek mazarratlarını tasfiye, pekâlâ imkân dahilindedir."
Sayfa 330 - Başyücelik Emirleri-Faiz, BÜYÜK DOĞU YayınlarıKitabı okudu
Yediği naneye bak! Limon yirmi kuruşa çıkalı biz onun kokusunu değil, rengini bile unuttuk. Böyle günde bayılmamanın bir çaresine bakmalı ... Aman yarabbi, azametine .sığındım! Harp, kıtlık, hastalık, ölüm, hiçbir şey ... Hiçbir afet bu gençleri azgınlığından durduramıyor.
Sevişme, mektuplaşma .... Aşiftelik, fingirti gırla gidiyor. Sen gül gibi karının üzerine giy de, bilmem nerede güvey gir ... Cebi delik müsibet ... Ondan on para masraf istemediler. Hazır ev, hazır yiyecek, hazır giyecek, hazır karı. .. Kollarını sallaya sallaya gel... sallaya sallaya git ... Yüz verdiler oğlanı şımarttılar!
Şımarttılar! Şımarttılar! Kendini matah sandı. Gitti, bir daha evlendi. Ama ona varan kadının aklı var mı?
Dünyanın hali, düzeni değişti.
Moskovalıların çoğu yiyecek bir şey bulamasa da , ekonomi ve kısıtlama çağının geride kaldığını kanıtlayan bir çeşit zorunlu masraf , dayatılmış israf.
