Selam. Bir okuyor olarak güncellendim sonra yarım bıraktı diye… ama içimdeki Adeline beni rahat bırakmadı ve sanki Gece Yıldızını okumazsam rahata kavuşamayacağımı fısıldadı. Ben ikinci kitabı bitirdiğimde çok büyük spoiler yemiştim. Hatta kitabın tamamını kapsayan bir spoiler. Nasıl anlatabilirim? Kitabı okumadan önce yazara böyle bir son yazdığı için felaket kızmıştım, tek ona değil. Herkese. Ama olması gereken son buymuş. Bunu anladım. Okuyunca siz de anlayacaksınız. Yorumumu kısa tutuyorum çünkü tarifsiz. Tarifsiz bir his… ben uzun zamandır bir kitap için ağlamamıştım, ama ağladım işte. Tek Adeline için değil. Okuduğum ama ağlayamadığım tüm karakterlere ağladım. Hayatımın öyle zor döneminden geçtim ki kendi hayatıma ağlamaktan diğer karakterlerime ağlayamamıştım. Hissizleştiğimi düşünmüştüm. Ama bu kitap beni bu düşüncelerin hepsinden çıkardı. Unutmayın, unutmayın ve gece yıldızına bakın, sonra onun nasıl genç bir kıza dönüştüğünü ve gümüşi saçlarını ve gözünün üstündeki yarayı izleyin; bir süre sonra ortadan kaybolduğunda onun aslında en parlak yıldız olduğunu göreceksiniz.
Benim küçük Adelinam’a onu çok sevdiğimi söyleyin, gökyüzündeki parlayan yıldızlar kadar çok.
