Marcus Aurelius
@maureliuss
Çukurova Üniversitesi
Adana
21 Temmuz
16 okur puanı
Mart 2024 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Ben eski ben değildim; çağırsaydım getirseydim de konuşsaydım onunla, duymaz anlamazdı beni.
Nerden başlamalı! Çabuk çabuk kafamda kaynaşan düşünceler, hepsi şu dakikanın ürünü; ne günü var, ne saati, ne tarihi. Dünün bir olayı bana, bin yıl öncesinin bir olayından daha eski, daha önemsiz geliyor.
Artık hiçbir şeye inanmıyorum, hatta şimdi eşyaların ağırlığından, sabitliğinden, açık seçik gerçeklerden şüphe ediyorum.
Okur Takip Önerileri
Bense onun gözlerine muhtaçtım, bir bakışı yeterdi; felsefenin bütün müşküllerini, teolojinin bütün muammalarını çözmeme yeterdi.
Hiçbir zaman el sürmek degildi istediğim; gövdemin görünmez ışınlarının ona değmesi bana yetiyordu.
Yoksulluk, miskinlik dolu bu aşağılık dünyada ilk kez bir güneş ışını, hayatımı aydınlattı sanmıştım. Ama ne yazık, bu güneş ışını pek de süresiz bir parıltı oldu, bir meteourdu sanki, bana bir kadın, daha çok bir melek kılığında göründü.
Benim için hiç önemi yok, inanmış inanmamış başkaları. Lakin tek korkum: Yarın ölebilirim kendimi tanıyamadan.
Sahi kaldı mı?
Bir insan değil miydi bu konuşan? Beni sorgulamayan, bana eziyet etmeyen biri hâlâ var mıydı sahiden yeryüzünde?
Içimdeki Ben'lerden biri yeterince hızlı karşılık vermediğinde, 'Hızlan be, hızlan!' ya da 'Yürüsene, yürü be!' diye kendimi azarlamaya başlamıştım.
Bir kitaba sırf kumaşın üstünden de olsa dokunabilme düşüncesi bile parmaklarımdaki sinirleri tırnaklarıma kadar tutuşturmuştu.
83 syf.
9/10 puan verdi
·
3 günde okudu
Ne kadar soyut olsalar da, sonuçta düşüncelerin de bir dayanak noktasına ihtiyacı vardır, yoksa yalpa vurmaya ve anlamsızca kendi etraflarında dönmeye başlarlar.