Bir kuş sesini arıyordu, mavi
bir nehir suyunu arıyordu, yeni
bir gece yolcusunu arıyordu, eski
yalnızca biz aramıyoruz birbirimizi
Sayfa 34 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okuyor
Sabah erkenden uyandım ki gökyüzü yunmuş arınmış, lekesiz, silme, kadife bir mavide ipileşiyor...
.
.
Onun arkasından da gökyüzü gene bomboş kaldı. Sanki bu gökyüzünde şimdiye kadar ne bir uçak uçmuş, ne de bir kuş kanadı parlamıştı. Sessiz, mavi, geniş, çok uzak bir gökyüzü. İnsan bu gök- yüzünü böyle kıyamete kadar kalacak sanırdı.
Sayfa 56 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
ve mavi anları
delice deniyordu
kuş, ah sadece bir kuştu
Elbette!.. Unutmak olmazsa insanoğlu nasıl yaşardı bunca acı ortasında. Ya hatırlamak!..
Evet, o da var. Ömür böyle geçiyor işte; kâh unutup kâh hatırlayarak.
Sayfa 146 - Dergah
Ah bu nafile çabalar…
Yola devam ediyorduk. Üstümden geçen bulutların çocukluğumun bulutlarının benzeri olduğuna, uzaktaki kentin gökyüzünün üstümdeki mavi gökkubbeden değişik olmadığına, havanın, rüzgârın esintisinin, kuş seslerinin aynı olduğuna inandırmaya çalışıyordum kendimi, boş yere.
Sayfa 13Kitabı okuyor
AŞK
Şimdi sen kalkıp gidiyorsun. Git.
Gözlerin durur mu onlar da gidiyorlar. Gitsinler
Oysa ben senin gözlerinsiz edemem bilirsin
Oysa Allah bilir bugün iyi uyanmıştık
Sevgiyeydi ilk açılışı gözlerimizin sırf onaydı,
Bir kuş konmuş parmaklarıma uzun uzun oturmuştu
Bir sevişmek gelmiş bir daha gitmemişti
Yoktu dünlerde evvelsi günlerdeki
…Hani gülse bile gözlerinin hüznü ebedi yerinde duran bazı felek vurgunu adamlar…
Sayfa 116Kitabı okuyor
bizim sevmediğimiz kimse yoktur,
belki gönlümüze biraz serin gelenler vardır..
Mustafa Kutlu / Mavi Kuş
Taşranın ahengi bir yeraltı nehri gibidir. Üstündekileri besler,büyütür ama gücünün sırrını açığa vurmaz. O sebeple zâhire değil, bâtına bakmak lazımdır.
Bu da elbette özel bir terbiye ister.
Ruh terbiyesi.
Sayfa 74Kitabı okuyor
NİSAN BAŞI KIR KAHVESiNDE
"Sevgimin arkasına gizleniyorum,
Sana bakıyorum usulca. Rüzgârın
Yapraklarıyla oynadığı bir kitap
Yüzün; denizi veriyor ilk satırda,
Altını mavi tebeşirle çizdiğin.
Küçük sihirbazım, mıknatısım benim!
Dolanıyor çevremizde uyduların;
Masamıza getiriyorsun güneşi,
Toprağı ve suyu. “Olsun!” dedin, oldu
Telgraf telleri, bir kuş, topal kedi.
Bense havaya çıkar çıkmaz dağılan,
Kazı çanakları gibiyim, gereksiz
Ve suçlu, yeni bir günün yamacında.
Sevgimin arkasına gizleniyorum;
İçim dışım, kımıl kımıl hiyeroglif!."
Sayfa 416 - Yapı Kredi Yayınları
Doğa açısından insanın tek önemi türünü devam ettirmesi
Joseph Campbell Bu yüzden çocuğu olduktan sonra bir insan doğa bakımından ölü sayılır diyor ne acı değil mi
.
Dostluğun insancılığın sanatın ve bilimin kalıcı değer ölçülerini vurguluyor bunca tedirginlik ve kıvranma içinde huzur bulabilmeni tek yolu bu ölçekte düşünebilmek
.
Sürüden ayrılan
“Ama insan sadece kaştan, gözden, gövdeden mi ibaret? Ayna dediğin, taşı toprağı, evi sokağı da gösteriyor. Mühim olan bu vücudun içini görebilmek. Kalbin aynasında ne var, ona ulaşabilmek.”
Sayfa 15 - Dergâh yayınlarıKitabı okuyor
“Hiç kimse dışarıdan görüldüğü gibi değildir ve bir insan tanımak yıllar alır. ”
"Unutmak olmazsa insanoğlu nasıl yaşar bunca acı ortasında."
“Harâbat ehline hor bakma şâkir, defineye malik virâneler var.”
Sayfa 9 - Dergâh yayınlarıKitabı okuyor