Seviniyorum, tepeme mavi ve uzun bir gök parçası taktı yaradılış, tüy diye.
Sayfa 138Kitabı okuyor
Pencerenin önündeki kestanenin baharda sürgün vermiş dallarını, meyve ağaçlarının yavaşça açılan çiçeklerini, gökyüzünün daha mavi ve parktaki çimenlerin daha yeşil göründüğünü fark ediyor muydum?
İnsan tatil zamanını neden dört gözle bekler? Neden kısacık tatil günleri yılın karanlık angarya günlerinin arasında ferahlıkla nurlu olarak aydınlanır? Çünkü insan, özgür olarak dışarlamayı tasarlar da ondan. İnsan böyle davranırken insandır, böyle davranmaktan vazgeçince insan olmaktan da vazgeçer.
Sayfa 120Kitabı okuyor
Bir an varız, bir an yokuz.
Sayfa 120Kitabı okuyor
Güneş batarken insanın içini bir hasret kaplar. Giden ışıkla birlikte ışığa gitmeyi özler…
Sayfa 95Kitabı okuyor
Bir insanın adını bilmekle o insan hiç tanınır mı?
Sayfa 89Kitabı okuyor
Şu Toprak ne tuhaf şeydir, bir çuval dolusu alıyordun, şimdi bir çuval dolusu portakal, Biraz sonra bir çuval dolusu türkü, bir çuval dolusu yumuşak kürk, bir çuval dolusu ışık, birdenbire bir çuval dolusu sevdiğin canın canın insan olur da, ona harıl harıl gönül verir, derken yine aslına döner, çakılı çepeliyle bir çuval dolusu toprak olurdu. Başka zaman da yine iki insan olur, birbirine verilen iki gönül olur.
Karanlığın gözüne yapışan bir paçavra, bir is ya da kurum değil, bir zindan gece olduğunu anlayınca, kanat hızıyla geceyi aşmaya, güne güneşe ulaşmaya çabalar. Çırpınar çırpınır her kanat vuruşu katı kafese çarpar. acır, acır! Kara gece aşılmaz bir kara duvardır,. Uçucu kanatlardan kat kat güçlü, iç hızıyla ötmeye koyulur.Öter öter. Gecenin öte tarafında gönlünün gününü güneşini, nur alemini yaratır...
Geçmiş mutluluk ve sevinçlerin keder içinde hatırlanmasından acı bir şey yoktur.
Bir insan alkışlandığına veya kötülendiğine göre sevilecekse, dünyada insanlar arasında insanca sevgi kalmaz.
Gök ne karadır, ne de ak, renksizliğin ta kendisi olan beti benzi kül bir kurşunidir; hem de kurşun gibi ağır oturur insanın gönlüne.
Derler ya, hayat pek anlatılmaz, yaşanır.
Bir şeyi olur gibi görünmeye çabalamaktansa; o şeyi gerçekten olmak daha kolayıma gelir.
Sabırlı insanların ağır ağır kabaran öfkeleri korkunç olur.
Ne tuhaf dünya? Fukaralıktan utanılıyor. Bunların hiç utanacakları bir şeyleri yok. Bir görenek dolayısıyla fukaralıklarından utanıyorlar. Fakat utanacakları her şey varken, hiçbirinden utanmayıp, yalnız fukaralıktan utananlara ne demeli?
Sayfa 214Kitabı okudu