Nuray
@mavibibulut
20 reader point
Joined on May 2022
Şu anda okuduğu kitap
Kederli düşüncelere gömülemeyecek kadar küçüktük.
Göz açıp kapayana kadar öleceksin.
Aslında birbirimizden hiçbir şey saklamazdık ama korkumu görmesini istemiyordum.
Reader Follow Recommendations
Böyle bir güzellik karşısında mağlup olmaktan kim utanırdı ki?
Yüzerken, oynarken veya konuşurken üstüme bir his çökerdi. İçimi dolduruşuyla, göğsümde yükselişiyle korkuya çok benzeyen bir histi bu. Aniden boşanan yaşlar gibi hızla gelirdi. Oysa ikisi de değildi, korku ve yaşlar ağırken bu his kuş hafifliğindeydi, onlar donukken bu his parlaktı. Mutluluğu daha önce de tatmıştım, tek başıma eğlence arayarak taş sektirdiğim, zarlarla oynadığım veya hayal kurduğum kısa anlarda mutlu olmuştum ama aslında o zamanlar hissettiklerim bir şeyin varlığından ziyade yokluğundan kaynaklanıyordu.
Bir zamanlar umurumda olurdu. Oysa şimdi ben kimdim ki böyle bir varlığı kıskanacaktım.
Ne yapmam gerektiğini pek bilemeyerek onunla mücadele ettim. Şimdi karşımda direnç vardı, direnç de dönüşebileceğim bir şeydi.
İçimde bir şey kor gibi yanıyordu artık, bir sabırsızlık, bir kesinlik hissi içindeydim. Bunu elde etmeliydim.
Oysa her zaman yürekten gelen şeyleri söylemek de bir tür deha değil midir?
Gülümsediğinde, gözlerinin köşeleri ateşe tutulan bir yaprak gibi kırışıyordu.
Onda, uykuda olduğu zaman bile bir canlılık vardı; bu canlılık ölümü ve ruhları budalaca şeyler gibi gösteriyordu.
Uykuda farklı görünüyordu, ay ışığı kadar güzel ama onun kadar soğuktu. Uyanmasını diledim, böylece ben de yaşamın ona dönüşünü seyredebilirdim.
Sessizlik, huzursuzluğumu geri getirmişti. Ben neden buradaydım?
Peki, en iyisi sen misin?
Ötekiler benim orada bulunmamla ilgilenmiyorlardı. Beni görmekten uzun süre önce vazgeçmişlerdi.