Gülçin Sarı
@mavikedi_
iç mimar
üniversite
istanbul
Muğla
17 okur puanı
Eylül 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
" mezarlık,kendini beğenmişliğin taşa dönüşmüş haliydi. ölünce akıllanacaklarına,mezarlık sakinleri yaşadıkları zamandan daha da ahmaklaşmışlardı.
anıtları ne kadar önemli kişiler olduklarını belirtmek için dikilmişti.
burada gömülü olan babalar,kardeşler,oğullar ya da nineler değil,yalnızca kamusal önemli olan kişiler;unvanları,dereceleri,nişanları olan kişilerdi;şuradaki postacı bile seçtiği meslekle,toplumsal yeriyle -saygınlığıyla- gösteriş yapıyor, övünüyordu. "
Okur Takip Önerileri
" içtenlik nasıl dostluğun bir koşulu olur?
her ne pahasına olursa olsun, gerçek sevgisi hiçbir şeyi kollamayan ve hiçbir şeyin kendisine direnemeyeceği bir tutkudur.
bir kusurdur o, bazen bir konfordur ya da bencilliktir.
eğer bu durumda bulunursanız, çekinmeyin.
doğruyu söyleyeceğinize söz verin ve en fazla yalanı söyleyin. böylece onların derin arzusuna yanıt verirsiniz ve sevginizi iki kere kanıtlarsınız onlara. "
" Dostlarım olmadığını nasıl mı biliyorum?
çok basit: bunu, iyi bir oyun oynamak, neredeyse onları cezalandırmak için kendimi öldürmeyi düşündüğüm gün keşfettim.
ama kimi cezalandırmak?
birkaçı şaşıracak, kimse kendini cezalandırılmış hissetmeyecekti. anladım ki, dostlarım yoktu.
kaldı ki, dostlarım olsaydı bile, daha ilerlemiş olmayacaktım.
eğer intihar edebilsem de sonra suratlarını görebilseydim, o zaman ürküttüğüm kurbağaya değerdi.
ama yeryüzü karanlıktır, aziz dostum, tahta kalın, kefen ışık geçirmez.
ruhun gözleri, evet kuşkusuz, eğer bir ruh varsa ve onun da gözleri varsa ! "
"kendilerini özgür sanıyorlardı, oysa felaketler oldukça kimse asla özgür olmayacak."
"artık çok geç, her zaman hep geç olacak".
''gitmekten mutlu değilim, ama yeniden başlamak için mutlu olmak gerek.''
"ölmüşse artık beni hiç ilgilendirmezdi. ben öldükten sonra insanların beni unutacaklarını nasıl çok iyi anlıyorsam, bunu da kendim için öyle doğal buluyordum. ölümümden sonra insanların artık benimle hiçbir alışverişi kalmıyordu. hatta bunun düşünmenin bile acı olduğunu söyleyemezdim. aslında, insanın eninde sonunda alışmayacağı hiçbir düşünce yoktur."
"dekorların yıkıldığı olur. yataktan kalkma, tramvay, dört saat çalışma, yemek, uyku ve aynı uyum içinde salı, çarşamba, perşembe, cuma, cumartesi, çoğu kez kolaylıkla izlenir bu yol. yalnız bir gün "neden" yükselir ve her şey bu şaşkınlık kokan bıkkınlık içinde başlar."
''bir insan söylediği şeylerden çok, söyleyemedikleriyle insandır.''
" Gerçek şu ki, her zeki insan, iyi bilirsiniz bunu, bir ganster olmayı ve salt şiddet yoluyla toplum üzerinde egemenlik kurmayı düşler.
Bu iş, bir takım uzmanlık konularını işleyen romanların düşündürebileceği kadar kolay olmadığı için, genellikle, politikaya bel bağlanır ve en acımasız partiye koşulur.
Herkese egemen olmak bu yolla mükün oluyorsa, ruhunu küçültmenin ne önemi var, değil mi?
Ben de kendimde zulmetme yönünde tatlı düşler buluyordum. "