Yolculuk, içimdeki hüznü dağıtır diye,
Dolaştım diyar diyar, dolaştım bir teviye.
Ne oldu? Hiç!.. Bir sürü insan gördüm, o kadar!
Kimini iğrenç buldum, kimisini riyakâr!
İnsan çehresi denen dökük sırlı aynada
Gururdan, ıstıraptan, bayağılıktan maada
Bir his okuyamamak beni ihtiyarlattı.
Dünya kötüydü ama, insan daha berbattı!..
— Marion de Lorme (V. Hugo), çev. C. Meriç