8.10 vapuru
Sesinde ne var biliyor musun
Söylemediğin sözcükler var
Küçücük şeyler belki
Ama günün bu saatinde
Anıt gibi dururlar
Sesinde ne var biliyor musun
Söyleyemediğin sözcükler var.
Sayfa 227Kitabı okudu
Fotoğraf
Durakta üç kişi
Adam kadın ve çocuk
Adamın elleri cebinde
Kadın çocuğun elini tutmuş
Adam hüzünlü
Hüzünlü şarkılar gibi hüzünlü
Kadın güzel
Güzel anılar gibi güzel
Çocuk
Güzel anılar gibi hüzünlü
Hüzünlü şarkılar gibi güzel
Sayfa 206Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
iki şey: aşk ve şiir
mutsuzlukla beslenir biri
biri ona dönüşür
Sayfa 145Kitabı okudu
Biz kırıldık daha da kırılırız
Ama katil de bilmiyor öldürdüğünü
Hırsız da bilmiyor çaldığını
Biz yeni bir hayatın acemileriyiz
Bütün bildiklerimiz yeniden biçimleniyor
Şiirimiz, aşkımız yeniden
Sayfa 130Kitabı okudu
Biliyorsun ben hangi şehirdeysem
Yalnızlığın başkenti orası
Bir de yine sevgili çocuk
Biliyorsun kişi tutkularıyla
Yalnızlığını adlandırıyor o kadar
Sayfa 77Kitabı okudu
Unutma sakın, ey şehvetin ölçüsüne vurulmuş insan – taş da sensin, çöl de, ve ölüm de…
Sayfa 18Kitabı okudu
s e n i n özlemlerin bin maskenin arkasında
Bir anda, insanın her zaman kaybettiğini idrak ettim.
Sayfa 227Kitabı okudu
Benim düşündüklerimin aynısını düşünmüyorsun ki. Kılını bile kıpırdatmadan, nesnelerin çevrende bir çiçek demeti gibi düzenlenmesini istiyorsun sen. Ben asla bu kadarını istemedim: Benim istediğim hareket etmekti. Serüvencilik oynarken sen başından serüvenler geçen, bense serüvenleri geçirten kişiydim, bilirsin.
Sayfa 219Kitabı okudu
Biliyorum. Bana tutku verecek herhangi bir şeye ya da kimseye artık rastlamayacağımı biliyorum. Birisini sevmeye kalkışmak önemli bir işe girişmek gibidir, bilirsin. Enerji, cömertlik, körlük ister. Hatta başlangıçta bir uçurumun üzerinden sıçramanın gerektiği bir an vardır. Düşünmeye kalkarsa atlayamaz insan. Artık bu gerekli sıçrayışı yapamayacağımı biliyorum.
Sayfa 211Kitabı okudu
Varoluş, insanın sıyrılamadığı bir doluluktur.
Sayfa 196Kitabı okudu
Her zaman için fazlalıktım ben.
Sayfa 189Kitabı okudu