Tabiatta hiçbir şey acele etmiyor; ay acele etmiyor, güneş acele etmiyor, ama insan aceleci bir varlık, biz acele ettiğimizde ruhlarımız geride kalıyor. ' çünkü bir yere vaktinden önce varmak, bir parçanı yolda bırakmak demek aynı zamanda.
Birkaç ay önceki ben ile şimdiki ben arasında uçurumlar var. Gerçekten değişmek ve aynı kalmak arasında incecik bir çizgi varmış. Bazen ufacık bir an yetiyormuş insanın değişmesine.
Yaşadığım o kötü süreçleri yaşayan bir insan görünce çok üzülüyorum. Keşke biri ona "Bu hikayenin sonunda o kadar çok eksileceksin ki kendini özleyeceksin. Bu seni bütün o yaşantılardan daha çok üzecek." dese.