Elif
Elif
@mavisiirleryazansair
*İnsan bilebilir mi, yoksa her şeyi zan mı eder.
*Sapare aude!
Her daim öğrenci
İlahiyat Fakültesi/ Din Sosyolojisi YL/ Sosyoloji 2. Sınıf
Kahramanmaraş 6 Temmuz
Sessiz Harfler Sokağı sakini..
3641 reader point
Joined on May 2017
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Demlenmiş bir hüzündür zaman..
Ne sarılar ne yeşiller ne kırmızılar.. Alacakaranlık bir gridir maviye çalan yüreği şairin...
Sözü söylemek miydi aslolan yoksa her harfinden damlayan manayı duyumsamak mı.Bu kitapta yazılmış her bir şiir uzaklara dalmış bir bakış kadar yorgun, taze bir ölüyü bağrına basmış mezar kadar sessiz, elinde savaş süngüsü ile kalbi çarpan bir asker kadar asi ve sırtında kendi dar ağacını taşıyan cellat kadar tükenmiş...
Bir solukta okuyup bitirdiğim ender kitaplardan. Ve uyandırdığı en güzel his, bunca anlamsızlığın içinde hala ruhu ile kalbi ile mecaz ile nefes alanların varlığı.
Şafağı sökmemiş bir geceye adım atar gibi başlasam da okumaya, maviden meşalelerle aydınlatılmış, göğün kelebekli bir baharı haykırdığı, kimsesiz çocukların hüzünlü sevinçlerinde dinlendiğiniz şarkılarin mırıldanildıgi eşsiz cümlelerin bir araya geldiği ve sizi sükunete davet eden bir kitap.
Yarım kalmış bir söz gibi ..
Vedası olmayan gidiş gibi...
Dün gibi..
Şimdi gibi...
Kan revan içinde kalmış
Kafesini arayan kuş gibi ..
Soluksuz kalmış cehennem ateşinden
Kendi narına yanmış gibi...
Aşk gibi..
Oluk oluk ayrılık gibi...
Sen gibi..
Ben gibi ..
Kaleminize ve yüreğinize sağlık...
Devamının gelmesi dileğiyle...
Sevmek; var olmanın değişmez kanıtı.
Her okumada farklı bir boyutu kavranilacak düzeyde insan varlığına değer katan bir kitap. Sanki karşınızda bir ayna var ve ve sürekli sorular soruyorsunuz kendinize. İçinizdeki yabancı karanlıklar aydınlanıyor her sayfada. İnsan bilincini farkındalığını kavrama konusunda ki spesifik olarak değindiği "sevgi" izah edilemez bir kavram ya da sınırlandırılmış bir tanım olmaktan çok öte sonsuzluk duygusu kattığı üslubu ve sade anlatımıyla insan özüne işliyor. Zamana karşı koymayı başarmış sadece gözlem ile değil icsellestirilmis yönleriyle etkisi daha da artıyor. Sadece labaratuvar ortamında oluşturulan bilgiyle ile değil hem insana hem topluma dair hâkiki ve samimi gerçeklerle ulaşılmış metinler sanki iyi ediyor hasta kalmış yanlarımızı. Kapalı pencereler açılıyor bir bir ve aydınlanıyor ruhu, kendi içinde kaybolmuş insanın.
Son olarak aynı soruda takılıp kalıyor aklım.
"Ben sevmeyi gerçekten biliyor muyum?" Kendime dair sevgi tanımım her zaman "sevmeyi seviyorum" düşüncesi ya da hissi içinde olmuştur. Ve aynı düşünceye sahip yazarın her şeyi özetleyen alıntısı ile sona geliyorum. "Sevgi olmasaydı insanlık bir gün bile var olamazdı."
Okunması zor bir kitap. İki kere bırakmış ve sonunda okumayı başarmış biri olarak söylüyorum.
Kurgusu özgün ve anlatıcının samimiyeti ile kitap akıcı bir yapıya sahip. Lakin üslubu ve her okuduğumda dilime kıymık gibi batan sürekli kullandığı "argo" kelimeleri çok zor anlar yaşattı diyebilirim. Hele ki bir de nezaket sizin için vazgeçilmez bir eylemse.
Vurguladığı konu kesinlikle üzerinde çokça düşünülmesi gereken bir konu. İyi ve kötü kavramlarını sorgularken buluyorsunuz kendinizi. "Ahlaki" dediğimiz şey kötü olan mıdır sadece. Özgür irade ile yapılmayan hangi eylem "ahlaki"dir.
Devlet otoritesinin sınırsızca eleştirildiği kitap "suça" ve "suçluya" ironik bir bakış açısı sunuyor kanaatimce.
Ve kitap bittiğinde şöyle diyorsunuz:
Suçlu kim?
İyi okumalar...
Reader Follow Recommendations
Dikkat! Yalnız ve hüzünlü cümlelere maruz kalabilirsiniz...
Neden böyle başladım diye soracak olursanız söyleyecegim her kelimede her cümlede biraz yalnızlık biraz da hüzün olacak ki bu çoğu insanda farklı etkiler yaratıyor tıpkı bu kitabın bende yarattığı "değişim" gibi.
İncelemeye başlamadan önce açıkça söylemek istediğim mevzu,
Yazmak için yaşamış bir yazar: Dostoyevski
Dostoyevski okumaya başladıktan sonra okumaktan daha bir zevk almaya başladım. Sanki yeni bir pencere açıldı zihnimin karanlık bir köşesinde. Ve ben yazarın bakış açısıyla dünyayı insanı anlama gayretine düştüm diyebilirim. Bu hayli yorucu olsa da aynı zamanda o kadar huzur verici bir zamana dönüştü ki durup dururken evet şimdi okumam gerekiyor diyorum. Sanki çok acıkmis bir insanın sevdiği bir yemegi yemek istemesi gibi.
Dostoyevskinin hayatını okuduğumda küçük bir şok yaşadım desem yalan olmaz kesinlikle. Sanki Yaratıcı onu yazmasi için yaşatmış. Ve Sanki her kelimesi her cümlesi yaşanmış gibi hissettiriyor. Hiçbir paragraf ya da öyküde kurgu yok gibi geliyor. Karakterlerin hem psikolojik yönleri hem fiziksel görünüşleri ince detaylar ve tasvirlerle öyle güçlü anlatılıyor ki sanki çoğunu gerçek hayatta tanıyorum.
İlk iki kitaptan sonra sanırım Dostoyevski nin bütün kitaplarını okuyacağım.
Bir dünya soru işareti ile biten kitap insanın kendi kendiyle nasıl bir hesaplaşma içinde olduğuna güzel bir örnek oluşturmuş. İnsan zihninde yarattığı ve kendisi zannettiği başka bir insanla sürekli diyalog halinde olunca olayları değerlendirmesi de hayli ilginç olabiliyor diye düşünüyorum.
Trajik bir öykü olsa da anlatımı ve cümleleri son derece kuvvetli. Alıntılardan da anlaşılacağı gibi bazı cümleler insanin en hassas noktasından yakalayiveriyor.
Bir sonraki incelemede görüşmek üzere..
İyi okumalar.
