Hikâyedeki vicdan azabı, canlı bir varlıktır. Yanılmıyorsam dört ayaklıydı. Evet. Daha önce iki ayaklıymış da, vicdan azabından dört ayak üzerinde sürünmeye başlamış.
Sayfa 385Kitabı okudu
Sonra, aradan seneler geçtiği halde, nasıl hâlâ ona bağlı olduğumu gördükçe, ruhumda daha büyük bir infial duyuyordum. O beni çoktan unutmuş olacaktı.
Okur Takip Önerileri
Yaşarsak göreceğiz Olric. Yaşamaktan korkmazsak göreceğiz. Ve bu dünyaya göstereceğiz. Onlar görmese de göstereceğiz. Gösterdiğimizi bileceğiz. Gitmeliyim Olric, hemen işe girişmeliyim.
Sayfa 351Kitabı okudu
Sonra unutacaklar. Unuttukları için de unutulacaklardır.
Sayfa 350Kitabı okudu
“Zaman sayılmıyor sevgilim
Hayat Kaf dağının ardına çekildi
Çiy taneleri kumlarda birer Leyla masalı
Yıldızlar başka avuçlarda terliyor
Kimse kendinden bir yere gitmiyor
Yaşıyoruz sessizce yaramızı severek.”
Ya bu kez ölenleri görmeliysek
Ya sen kuş olup gitmeliysen bir trenle
Sayfa 22Kitabı okudu
Kelimelerim seni korkutmasın; ölmüş olan biri artık hiçbir şey istemez, sevilmeyi de, kendisine acınmasını da, teselli edilmeyi de istemez.
“Ölmem sana acı verecek olsaydı eğer, o zaman ölemezdim.”
Halbuki sebeplerin en büyüğü, en mukavemet edilmezi, ölüm varmış.
Küçük bir ümidim olsa, dünyada en sevmediğim bu yazmak işine kalkışır mıydım?
Zaman zaman beni saran hüzünlerin, hayat bıkkınlığının bir ruhi hastalık alameti olmasından korkardım. Bir kitabı okurken geçen iki saatin ömrümün birçok senelerinden daha dolu, daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım.
Acının kalbe yansıması, sevginin kalbe yansımasından daha çok müessir olur. Sevgi insana yavaş yavaş alıştırırcasına gelir de acı birdenbire hançer saplanır gibi gelir ve insanın yüreğine oturur.
Sayfa 108Kitabı okudu
Ben o Yusuf’um
Ölümden sana gelen…
Şükrü Erbaş | Züleyha Masalı