Hölderlin’in kaderi ve felaketi :)
Bütün canlılar akraban değil mi senin,
Kader kendi eliyle beslemiyor mu seni?
Öyleyse, dolaş dur savunmasızca
Hayatın içinde ve hiçbir şeyden korkma!
Olan her şey, kutlu olsun sana.
Ölü ve sefil bir biçilmiş tarla gibi;
Ah! Bahara kaygıları söylüyor
Hâlâ, eskisi gibi, dost, avutucu bir şarkı,
Ama bitti hayatımın sabahı,
Kalbimin baharı soldu çoktan.
Ebediyen aç kalacak en sevgili sevgi,
Sevdiğimiz şey, bir gölgedir sadece,
Gençlik altın rüyalarda öldüğünden,
O dost doğa da öldü benim için;
Fark etmiyorsun o neşeli günlerde
Vatanının sana bu kadar uzak olduğunu,
Zavallı kalbim, ona asla sormayacaksın,
Eğer ondan bir rüya yetmezse sana.
Reader Follow Recommendations
Hayatı bir tragedya olarak yaşayanların ölümü de kahramanlar gibi olur.
Tanrının varlığını bile cesurca sorgula; çünkü eğer bir tanrı varsa mantığa olan saygıyı gözü kapalı korkudan daha çok, takdir edecektir.
İnandığımız her şeyi, bütün değerlerimizi, savunmuş olduğumuz her fikri tekrar tekrar sorgulamalıyız
Bir ağacın altında oturan iki serseri olduğunu duymuştum. Bir tanesi, "Ben bu hale düştüm çünkü hiç kimsenin tavsiyesini hiçbir zaman dinlemedim" diyordu.
Ve diğeri ise, "Kardeşim, ben bu hale düştüm çünkü herkesin tavsiyesine uydum" dedi.
Yolculuk sana ait olmak zorunda.
Psikolojik sömürü nedir?
Psikolojik sömürü hiç kimsenin kendisi olmasına izin verilmemesidir. Hiç kimsenin kendisi olarak kabul edilmemesidir. Hiç kimseye saygı duyulmamasıdır. Onlara kendileri olarak saygı duymazsan insanlara nasıl saygı duyacaksın. Şayet onlara bazı şeyleri dayatıyorsan ve sonra saygı duyuyorsan, sen kendi dayatmalarına saygı duyarsın. Sen onlara kendileri olarak saygı duymuyorsun, onların çıplaklığına saygı duymuyorsun. Onların doğallığına saygı duymuyorsun, onların içinden gelenlere saygı duymuyorsun, onların gerçek gülümsemelerine ve gerçek gözyaşlarına saygı duymuyorsun. Sen sadece sahteliğe, eylemlere, gösterişe saygı duyuyorsun. Sen onların eylemlerine saygı duyuyorsun.
Hayatımız aracılığıyla yaptığımız şey her ne olursa olsun suyun üzerine yazı yazmaktan başka bir şey değildir; kuma bile değil suyun üzerine. Henüz sen onu yazmadın bile ve o kayboldu. Onu okuyamazsın bile; sen onu okuyana kadar o gitmiştir.
Ego kullanışlı bir kurmacadır. Onu kullan fakat onun seni kandırmasına izin verme.
Kendi derinine inersen ismin kaybolduğunu, 'ben' fikrinin kaybolduğunu göreceksin; orada sadece salt bir oluş, varlık, öz kalır.
Ego ve onun oyunları...
Herkes yukarıya doğru mücadele ediyor ve diğer herkes onu bacaklarından aşağı çekiyor çünkü Everest'in zirvesinde hepinizin duracağı kadar yer yok.
Ne zaman toplum tarafından bir şey olduğun söylenirse ondan kurtul. Kesinlikle sen o değilsin. Çünkü senin dışında hiç kimse senin kim olduğunu bilemez: Ne annen baban, ne öğretmenlerin, ne de din adamların. Senin dışında hiç kimse kendi varlığının mahremiyeti içine giremez. Bu yüzden seni hiç kimse tanımıyor; senin hakkında ne söylerlerse söylesinler hepsi yanlış.
Doğduğun zaman hakiki benliğine sahiptin. Sonra sahte bir benlik yaratmaya başladılar: Sen Hıristiyansın, sen Katoliksin, sen beyazsın, sen Almansın ve sen Tanrının seçilmiş ırkısın, senin dünyayı yönetmen lazım ve bunun gibi pek çok şey. Senin kim olduğunla ilgili sahte bir fikir yaratıyorlar. Sana bir isim veriyorlar ve bu ismin etrafında hırslar, şartlanmalar yaratıyorlar.
Depresyona yatkın olanların belli kişilik özellikleri var mıdır?
Tabii vardır. Aşırı sorumluluk duygusu; titizlik; mükemmeliyetçilik; kendinden ve başkalarından çok şey beklemek; kimseyi incitmemeye, herkesi hoşnut etmeye, daima iyiliksever olmaya çalışmak; bağımlılık; onaylanma ihtiyacı; kendine güvensizlik; utangaçlık, çekingenlik ve içine kapanıklık; narsisizm; şüphecilik; insanlara güvensizlik; onuruna aşırı düşkün olmak; “ya hep ya hiç” düşüncesine sahip olmak en sık rastlanan kişilik özelliklerindendir.
