Zavallı hafıza! Günden güne yok olduğunu duyumsadığımız ,vücut denilen şu toprak yığınının üzerinde durmadan yaşamaya çalışır durur. Hüzün verici bir bakışı yıllarca hatırlar. Bir sözü , bir gülüşü yıllarca saklar. Çevresinden baş döndürücü bir hızla geçen bütün anı ve üzüntüleri hemen kaydetmeye çalışır. Bu kanıtlanması güç çalışma ile bütün gücü ve dayanıklılığı kaybolunca, bize umut veren gelecek biter. Hayatımıza arkadaşlık eden geçmiş unutuş denizi içinde kaybolur . O zaman ağır yaralanmış bir asker gibi ,bizi mezarın kapısında bırakarak hizmetini terk eder
"Bugün gökyüzü masmavi ,Max . Ve uzun ,büyük bulutlar var . İp gibi uzanıyor .Ucunda güneş ,sarı bir delik gibi ." Max o anda böyle bir hava durumu raporunu ancak bir çocuğun verebileceğini anlamıştı.