Şimdi kendime bir hikâye anlatacağım ve artık sadece buna inanacağım.
Ben sokağa çıktığımda herkesin tanrı olduğu bir dünyadaki tek ölümlüyken, kendimi kapattığım duvarların arasında o tanrıların tanrısıydım.
Ama bugünü, dünü unutmak için yaşamak hiç bir halta yaramadı.
Reader Follow Recommendations
Her günü ilk kez yaşıyormuş gibi hissedecek kadar unutmak gerekiyormuş.
Türkiye, doğusundaki aynaya bakınca şişman olduğunu, batısındaki aynaya bakınca da kemiklerinin sayıldığını düşünen, üstüne hiçbir şeyi yakıştırmayan, bulimik ve depresif genç kızdı.
Belki de dokuz yaşındaki oğluna verip verebileceği tek hayat dersi buydu. Elindeki tek hayati bilgi. Tek gerçek hayat dersi: Hayatta kal!
İnsanın kullandığı ilk alet, başka bir insandır.
Gökyüzünün altında olanların sonuçlarından hiç kimse kurtulamaz.
Ve bütün dünyayı kucaklayamayacak kadar küçük biri olduğum için, sahip olduğum az bir şeyi her zaman korumaya çalışacağım.
İki insan karşılaşınca ve gözleri buluşunca, bütün geçmiş ve bütün gelecek artık tüm önemini yitirir.
Bazen işi oluruna bırakmak, ilişmemek daha iyidir.