Bir şey var aramızda
Senin bakışından belli
Benim yanan yüzümden.
Dalıveriyoruz arada bir
İkimiz de aynı şeyi düşünüyoruz belki,
Gülüşerek başlıyoruz söze.
Bir şey var aramızda.
Onu buldukça kaybediyoruz isteyerek.
Fakat ne kadar saklasak nafile
Bir şey var aramızda,
Senin gözlerinde ışıldıyor.
Benim dilimin ucunda.
Tahir olmaq da ayıb deyil, Zöhrə olmaq da,
hətta sevda üzündən ölmək də ayıb deyil,
bütün iş Tahirlə Zöhrə ola bilməkdə,
yəni ürəkdə.
Məsələn, bir barikadada döyüşərək,
məsələn, quzey qütbünü kəşfə gedərkən
məsələn, yoxlayarkən damarlarında bir məlhəmi,
ölmək ayıb olarmı?
Tahir olmaq da ayıb deyil, Zöhrə olmaq da,
hətta sevda üzündən ölmək də ayıb deyil.
Sevirsən dünyanı doğru-düzgün,
amma o, bunun fərqində deyildir,
ayrılmaq istəmirsən dünyadan,
amma o, səndən ayrılacaq,
yəni sən almanı sevirsən deyə,
almanın da səni sevməsi şərtmi?
Yəni Tahiri Zöhrə sevməsəydi artıq,
yaxud heç sevməsəydi,
Tahir nə itirərdi Tahirliyindən?
Tahir olmaq da ayıb deyil, Zöhrə olmaq da,
hətta sevda üzündən ölmək də ayıb deyil.
Başım köpük-köpük bulud, içim, dışım dəniz,
Mən bir ceviz ağacıyam Gülxanə parkında.
Budaq-budaq, sərham-sərham ixtiyar bir ceviz
Nə sən bunun farqındasan, nə polis farqında.
Mən bir ceviz ağacıyam Gülxanə parkında
Yarpaqlarım suda balıq kimi qıvıl-qıvıl.
Yarpaqlarım ipək məndil kimi tiril-tiril
qoparıb al, gözlərinin, gülüm, yaşını sil.
Yarpaqlarım əllərimdir, tam yüz min əlim var,
Yüz min əllə toxunuram sənə, İstanbula.
Yarpaqlarım gözlərimdir, şaşaraq baxarım
Yüz min gözlə seyr edirəm səni, İstanbulu.
Yüz min ürək kimi çarpar, çarpar yarpaqlarım.
Mən bir ceviz ağacıyam Gülxanə parkında
Nə sən bunun farqındasan, nə polis farqında.
Saat iyirmi bir, -
Meydançada zəng vuruldu.
Hardaysa kameraların qapıları bağlanır.
Bu dəfə məhbusluq uzun sürdü bir az -
səkkiz il.
Yaşamaq ümidli bir işdir, sevgilim.
Yaşamaq
səni sevmək kimi ciddi bir işdir.