“Bu dünya dedikleri fitnedir. Bir hiçtir, sonuda yokluktur.
Fudayl b. İyâz (r.a.) demiştir ki:
‘Kıyamet gününde dünya bütün süs ve güzelliği ile gelir:
‘Yâ ilâhî, beni şu ednâ kullarına dâr eyle.’ Yani kullarına duracak yer eyle, der.
Hak Teâlâ buyurur:
‘Ben senden razı değilim, sen benim düşmanımsın. Bir hiçsin. Hemen toz duman ol.’
Dünya hemen toz duman olur, belirsiz hale gelir.
Demek ki hiç, yine hiç olur. Hiç olana gönül veren, hiç olanın yolunda ömür çürüten de hiç olur. Hiçi isteyende hiçtir. Fakat hiçi hiç sayabilen ariftir.”
İşim gereği tanıdık tanımadık binlerce insanla bir araya geldim, iletişim kurdum. Hayal gücünü zorlayacak, akıldan dahi geçemeyecek olaylar gördüm. Cesedin her türlüsünü-akmışını, kokmuşunu, kurtlanmışını, asılmışını, kesilmişini, ezilmişini, deşilmişini, yanmışını-gördüm. Doğruluktan, dürüstlükten kimse ödün vermiyor, haklısı haksızı, suçlusu suçsuzu hepsi son derece iyi insanlar! Herkes bu kadar iyiyse bu kötülükler nereden çıkıyor, kötü olanlar kim, hayatımızı karartan, hayallerimizi yıkanlar kim? Bu vahşeti yapanlar kim? Kim biliyor musunuz; insanlar, insan dediklerimiz, insan bildiklerimiz...