Geçen gün güzide mahallemin, seçkin sokağında bulunan ve lezziz tatlıları olduğu kadar bir o kadar da lezzetli olan simitlerinden üç tane almak için fırının içinde bulunan sıraya girdim. Henüz fırından çıkmamış ama beş dakkaya da çıkacak olan sıcak ve mis gibi simitleri beklemeye başladık. Sırf bekleme işi tatsız olduğu için hemen önümdeki abiye
Divane sen değil meğer bizmişiz
Bir çürük ipliğe hülya dizmisiz
Sade deli değil edepsizmişiz
Tükürdük atalar kıblegâhına
Sonra cinsi bozuk ,ahlâkı fena
Bir sürü turedi girdi meydana
Nerden çıktı bunca veled-i zina
Yuh olsun ecdadın ham ervahına
Rıza Tevfik
meğer ne şarkılar var seni anlatan, nicesi de var daha hiç yazılmayan.
Ne oldu, ne bitti, anlayamadık:
Zamandaymış meğer zorlanmaz mantık,
O, her yaratığı yiyen yaratık,
Bense öz beynini dişleyen yamyam
Necip Fazıl Kısakürek
Nice serv-i kâmet ki, kuru bir yaprak imiş
Meğer ruhum savrulan bir avuç toprak imiş
| Nurullah Genç
Meğer üzüntüden hasta oluyormuşum ben bugün hasta değilim yarın akut üsye olurum belim de fıtık çıkar fibromiyalji ağrılarım tetiklenir dua edeyim bol bol
Prematüre bir bebeğin refakatçiliğini yapıyorum, odadaki başka bir bebeğin babaannesi kendi çocuklarını nasıl iyileştirdiğini anlatıyor bana. Kuş yuvasının çalı çırpsını kaynatıp suyuyla bebeğe banyo yaptırırsanız sarılık iyileşiyormuş meğer. Ya da ishal olan bebeğin avuç içlerine ve ayak tabanlarına kırmızı soğan koymak ishali durduruyormuş. Bugün de orta çağ tıbbından nasibimizi aldık çok şükür :d Umarım bu tarifeleri gerçekten bir bebek üzerinde denememiştir😶
Kamu spotu: Yaşlılara bebeklerinizi emanet etmeyin ne yapacakları belli olmuyor "d
Dağların ardını gurbet sanırdık..
Meğer, gidenin kalana bıraktığı yermiş gurbet.
Şimdi anladık..
Bugün 
Ölmeye Yatmak’ı bitirdim. En son şubatta 
Katalin Sokağı’na on yıldız vermişim. Koca bir mart ayını on yıldız verebileceğim bir kitaba rastlamadan geçirmişim. Tam nisanı da böyle bitiriyordum ki 
Adalet Ağaoğlu imdadıma yetişti. Kadınlar ellerinin değdiği yeri nasıl da güzelleştiriyorlar dedim içimden. Her şey de olduğu gibi edebiyatı da bir çiçek bahçesine çeviriyorlar. 
Ayfer Tunç’un 
Kapak Kızı’ı okurken de düşündüm aynı şeyi. Sonra 
Füruzan’ ımız, Fatma Aliye Hanım. Hepsi bir saygı duruşunu hak ediyor. Sadece Türk Edebiyatı ile de sınırlı değil elbette. 
Annie Ernaux, 
Marguerite Duras, 
Agota Kristof, 
Magda Szabo, 
Toni Morrison, 
Jamaica Kincaid, 
Tove Ditlevsen, 
Elena Ferrante…oturdum düşündüm, ne çok kadının ruhuna konuk olmuşum meğer. İyi ki varsın edebiyat dedim.
Fakat kendi topraklarının kadın yazarlarını okumak çok daha başka. Anlattıkları çoğu şey senin de kaderin çünkü, gözyaşları senin gö yaşın, kederleri senin kederin. Sen de mi yaşadın bunu diyorsun, bunu ben yaşadım bunu annem yaşadı, şunu da komşu kızı, ilkokul arkadaşım… sonra şaşırmıyorsun bu kader ortaklığına. Ne de olsa biz aynı toprakların gülleri, laleleri değil miyiz? Aynı havayı soluyup, aynı sulardan beslenmedik mi? İyi ki var kadın romancılarımız, yoksa kim anlatırdı yazmamış olan onca kadını?
Bir iş daha edindim kendime. Türk kadın romancıların eserlerini keşfe çıkmak. Lakin önce birazcık 
Thomas Mann sularında yüzüp Alman edebiyatınının atmosferine dalmam lazım.