" Ruhumun karanlığına bakıp da benim bile korktuğum anlar oluyor."
Sayfa 23
"...ben başkalarını hiç saymaya çoktan başladım."
Sayfa 22
Ben bu hayatı sevmiyorum. Bu insanları hep manasız, hep adi buluyorum!
O kadar yalnızım, o kadar kendimi herkesten ayrı, herkesten başka buluyorum ki yavaş yavaş kalbimi bir korku, "Ne yapacağım? Nasıl yapacağım?" korkusu harap ediyor.
"Ne renk, ne koku... İşte yapraklar ölüyor... Rüzgâr insafsız, yağmur inatçı, her şey çürüyor, oh, her şey çürüyor..."
Sayfa 157Kitabı okuyor
Çünkü yaşamak için hayat lazımdır… Hayal değil…
"Şu insan kalbi...
Yüz bin mânâlı bir muamma...
İçinden çıkmak mümkün değil... "
O bende de var ya
"Halbuki... " diyordu, evet, bilirdi ki ona sükunet ve şiir ne kadar lazımsa ruhunda fırtınaya, karanlığa, gizeme de öyle derin bir istek vardı... "
Hem siz şurasını iyice aklınıza koyunuz ki medeniyet yıkmak değil yapmaktır ve insanlığı aydınlatacak önemli bir keşifte bulunan bir milleti yüz büyük savaş kazanmış bir millete bin kere tercih ederim.