Bu tür kitapları çok severim, tabi herhangi bir ritüeli uygulamadığımı da eklemek isterim ;)
Yarım günde, hiç sıkılmadan okuduğum bir kitap oldu. Tek bir rahatsız edici yanı vardı, kitabın iki kısmında cinselliğe dair bazı betimlemeleri es geçilebilirdi. Gereksiz kısımlardı diyebilirim...
Yazarımız kendi tecrübelerinden oluşan ruh çağırma seanslarını, ninesinin geçmişte şifacı kimliği ile sevilmesini harmanlayarak anlatmış. Sona doğru ürkmedim desem yeri var. Luzzifer (Lucifer) isimli şeytana denk gelmek herkesin harcı değildir sanırım ;)
Ruh çağırma konusunda hiç tecrübe ettiniz mi, sormak bile istemem ancak dinlediğim ve gözlemci olarak şahit olduğum olaylara birebir benzeyen hikayeleri okudum diyebilirim. Meraklısına hoş ama aynı zamanda rahatsız edici bir okuma ortamı sunacağını düşünüyorum... Ayrıca çağırdığına inandığı ruhların uzun hikayeleri de (ki yazarın seans süresi uzunca saatlerini alıyormuş) içler acısıydı.
Öte alem ile araf arasında kalan ya da dünya alemi ile öte alem arasında sıkışıp kalan ruhlar ulaştığını ima ediyor gibi geldi bana. Bir intihar vakasının ruhu ile konuşması bana uzaktan şahit olduğum fincanlı seansı anımsattı. Gerçeği nedir bilemem ancak ruhun ilettiği haberde şu vardı; intihar eden arafta sıkışıp kalırmış...
Açıkçası gereksiz kısımlarını saymazsak ben beğendim... Bu arada yazar şunu da ekliyor; bu işlerden uzak durun... Luzzifer hadisesinden sonra uzun süre kendisine gelememiş...
Etkileyici ve uzun soluklu bir Şolohov yolculuğunun ardından bu esere inceleme eklememek olmazdı benim için. Her satırda birbirinden farklı merhalelerden geçtikten sonra hislerimi, fikirlerimi ifade etmeye nereden başlasam inanın bilemiyorum. Sanki savaştan çıkan, bütün o dramları yaşayan benmişim gibi hissediyorum ki bu da bana kalırsa kitabın en
Yitik Bir Aşkın Gölgesinde
Meşakkatli bir yoldur aşk.
Mehmet uzun da kitabında bu meşakkatli yolu anlatmış. Bir ömre sığmış iki dünya savaşı ve sönmeyen bir aşkın acısı. Bir yanda vatan bir yanda aşk... İnsanın ikilemleri ve seçimler kaderi oluyor. Kimse kimseye zorla bir hayatı yaşaması için dayatmaz. Seçimi biz yaparız ve o hayayı yaşarız. Bazen; akıl, mantık ve duygular karışır bu seçimde. Üstün gelen artık kaderimiz olmuş olur.
Memduh selim bey de tam bunu yapıyor. Akıl yolunu seçiyor ve o seçimi ömür boyu yaşamak zorunda kalıyor.
Mütüş haz alarak okudum. Destansı anlatım dili Mehmet uzunu hep farklı kılıyor.
"Demişti ki şifacı kadın: Bir gün hayatının içine işleyen desenleri karardığında ve renkleri solduğunda, içindeki her şey dışarı çıkmak ister gibi seni sıktığında; bir bahar mevsimi toprağa hafifçe düşen yağmuru seyret, ölümü değil, dünyanın bir yerinde yeniden ve yeniden doğan yaşamı hatırla . Ve bir de bu sözlerimi."
Merhaba
Bir Solgun Adam, Selçuk Baran’ın ilk romanı.
Aslında romanın adı Bir Yorgun Adam da olabilirmiş. Bana göre Selçuk Baran, roman kahramanı Mehmet Taşçı ile Türk edebiyatının unutulmaz karakterlerinden birini çizmiş.
Mehmet Taşçı, emekli banka çalışanı. Altmış yaşındaki bu yalnız adam on yıl önceki hatıralarını anımsar. Emekli olduktan sonra ailesini terk eden ve bir çatı katında yalnız yaşamaya başlayan Mehmet Taşçı bu hayata da ancak on yıl katlanabilir. İç sıkıntısının gölge gibi takip ettiği yaşlı adam, bir gün pansiyonun sahibesi Dürnev Hanım’a haber vermeden oradan ayrılır ve yeni yaşantısında ilk olarak günlük tutmaya karar verir.
Beş bölümden oluşan romanın büyük bir bölümü Mehmet Taşçı’nın günlüklerinden oluşur. İlahi bakış açısı ile yazılan bölümler, karakterin tanıtımında önemli rol oynar.
Mehmet Taşçı, kendisiyle de dünyayla da anlaşamayan yalnız bir adamdır. insanlara tutunmamak için eşyalara tutunur. Geçmişle bağlarını koparan, gelecekle ilgili hiçbir planı olmayan, ne istediğini bilmeyen bu aylak adam aynı ortamda uzun süre kalamaz. İç sıkıntısı onu oradan oraya savurur.
”Nasıl da unutuveriyoruz her şeyi. Çektiğimiz acıları, bize yapılan haksızlıkları... Acıya dayanmanın bir erdem olduğunu neden öğrettiler bize? Acıları unutmanın akıllılık olduğunu kim söyledi? Bilgelik bu mu? Bir ömür buna harcanabilir.Genç olsaydım en baştan başlardım, sırasınca, yolunca teker teker düşünerek…Acı çekenleri,çektirenleri, unutanları, alışanları…”
Girizgâhında "müstehcenlikten uzak bir anlayışla !" hazırlandığı söylenen kitapta müstehcen fıkraların olması, Karadeniz fıkraları deyip Karadeniz dışı fıkraların olması, zorlama hayal ürünü senaryolarla uzun uzadıya yazılan bazı fıkraları ihtiva etmesi kitabı oldukça sıkıcı ,bitmek tükenmek bilmeyen bir eziyete çevirmiş. Neden çok satılmadığı aşikâr. Gülmeyi es geçip gülümseten nükteler oldukça az.Bir profesörün kaleminden daha profesyonel bir yapıt beklerdim.
