Kimi yağmurlar getirir seni
Kimi güneşler
Alıp gözüme koyarım gülüşünü
Sıcaklığını avuçlarımda duyarım
Bir de adımı dese dili sevecen
Bu solgun bahçeye can gelecektir bilirim.
O dipsiz kuyuya koşarız kanmak için
İçeriz
İçeriz de inanmayız kandığımıza
Yıllardır beklenilen gecenin ardından
Ya bıkkınlığa dururuz bakarsın
Yada susamışlığa
Evren kuralı diyorlar işte
Neler vermiyoruz ki bir anlığına.
Artık hayatına tükürmek istiyordu. Ah onu nasıl bir şey zannetmişti, halbuki hep, hep boştu; şöhret, arzu, aşk... Hepsi, hepsi boştu. Tutunacak, hayatta yardımcı olacak hiç, hiçbir şey yoktu.