“Şöhret, açgözlülük, aşk... Hepsi, hepsi boştu. Tutunacak, hayatta yardımcı olacak hiç, hiçbir şey yoktu. Yokluktan başka hiçbir şey gerçek, hiçbir şey kalıcı değildi.”
Sayfa 290Kitabı okudu
İnsanlar bir inanca sığınmıştı, ancak bu inancın içinde şefkat ve bağışlama yoktu, tam tersine kin ve nefret doluydu. Namaz, niyaz, hadis, türkü ve anlatılar belki de bir birliğe ve yeni duruma yardımcı oluyordu, ancak benim gördüğüm ve hissettiğim, bunlar aynı zamanda yeni bir düşmanlık da yaratıyordu, komşu cemaat, topluluk ve şahıslara karşı bir düşmanlık.
Sözcükler, sadece sözcükler unutkanlığın o acımasız dalgalarına karşı durabilmek için bana yardımcı olabilirdi. Bir tek söz ve anlatı, bana siper olabilirdi...
Aydınlık ve sevda, insanoğlunun hiçbir zaman vazgeçemediği bir tutkudur. Vicdan ve merhameti olan herkes insanoğlunun birlikte, barış ve huzur içinde, eşit ve özgür olarak yaşamasına, bir adım daha insani aydınlığa yaklaşmasına yardımcı olmalıdır.
İyi bir edebiyatın görevi, politik çatışmalarda kullanılabilecek kötü bir silah olmak değil, edebi ölçüleri hiçbir zaman ihmal etmeden, insanoğluna insani özelliklerini ve duygularını hatırlatarak onun haksızlıklara, kaba güce ve zorbalıklara rağmen yaşamını sürdürmesine ve umudunu yitirmemesine yardımcı olmaktır.
Sayfa 104 - Gendaş Yayıncılık