Mehmet Ekinci
@mehmetekincii
Yazar
Bursa
1 January
506 reader point
Joined on October 2018
Okuma Hedefleri
***
İşte bu şekilde başlamıştı insan olmak gayesinin ne demek olduğunu anlama çabası ve kendisini yollara ve yolların sert kollarına bırakması. En nihayetinde bu zorlu şartlar, yüzleşmiş olduğu tüm benliklerinin onu sıkıştırması onu insan kılmıştı. Kim bilir belki yarın yataktan uyanacak ve başka bir şey olma arzusu içini kemirmeye başlayacak, onu yiyip bitirecektir.
***
İNSAN, TANRI YA DA ŞEYTAN (2023)
Gerekli olan yerine geldiği zaman sigaradan ayrı bir haz alıyor insan. “işte şimdi anladın seni boğmaktan çok dirilttiğimi. Boğarak hayat bahşettiğimi biliyorsun artık ve daha fazlasını da isteyeceksin.” Diyorum adama. Başıyla onaylıyor beni. Onaylamalı da… bu yeryüzündeki her şeyden daha gerekli olan bir şey, saatin yediyi, sekizi hatta duraksamaksızın onu vurmasından bile… oturduğu sandalyeden doğrulup dizlerimin dibinde bitiyor, şekillenmeye başlayan Aziz Pavlus kılıklı adam. Eğilip eteklerimi öpmeye başlıyor o andan itibaren bir havariye dönüşen yabancı. Kutsuyorum onu, benim o, bana ait bundan sonra. Canım sıkılınca boğmalıyım onu, boğmalı sonra da daha çok bağlansın diye diriltmeliyim. İsa’nın tüm havarilerine karşın benim tek bir havarim. Tek bir ışık huzmesi olsa İsa bile bana bunları gösteremez ve yapmamı sağlayamazdı, bereket versin zifiri karanlıktı ve ben de tüm bunları yapabiliyorum. Kendi havarimi boğarak yarattığıma göre artık günü ağartacak yeni şeyler yapmak gerek. Birkaç parça cadı yokluyor elim. Ama onları ciyaklatmak gelmiyor içimden, gerisingeri kapatıp rafa koyuyorum onları. Odayı baştan aşağı süzüyorum, artık odamın bir aşağısı ve bir yukarısı var ve bu beni ziyadesiyle gark ediyor mutluluğa. Bir aşağısını bir yukarısını odamın süzülerek bir kuğu gibi arşınlıyor ayaklarım."
İnsan, Tanrı Ya Da Şeytan adlı kitabımdan.
Yürüdü çorak arazide, yürüdü ufku olmayan belirsizliğe ve hiçliğe, yürüdü aydınlatmaktan usanmış güneşin soluk ışınları altında, ayın karanlık yüzünün loş ışığı altında, yürüdü bir ağacın gölgesinde… dirildi bir ağaç, bir diğeri uzattı kollarını göğe ve deldi. Göğü delecek kadar yükselen ağaçtı hiçliğin habercisi, kişneyen gergedan, miyavlayan tavşan, elli üçlük ahmaktı hiçlik.
Henüz yeni basılmış olan İnsan, Tanrı Ya Da Şeytan adlı eserimden.
Reader Follow Recommendations
Karakterin yaratıcısını araması...
Bir trajedi...
Mehmet Ekinci tekrar paylaştı.
Ben otuzlarıma merdiven dayamış bir
insanım ve önümde yaşamam gereken yıllar varken, neden gün batımıyla bana kendini hıçkırıklarınla hatırlatıyorsun?
Mehmet Ekinci tekrar paylaştı.
Bir an yaşıyormuşçasına parmaklarını gezindirdi havadaki boşlukta ve sessizliğin tüm hatlarına dokundu.
Mehmet Ekinci tekrar paylaştı.
Peki ama kendisine bu acıları neden
reva görüyordu, kendisini yazan? Ne amaçlıyor olabilirdi, kendi acıları mıydı yoksa? Tüm bu acıları kendisine bir ün kazandırsın diye mi döküyordu kâğıda? Ne kadar sorgularsa sorgulasın bir sonuca varamayacağını anlıyordu artık ve de daha fazla derine
battığını. Nasıl olur da Ses’i tüm çıplaklığı ile gördüğüne şaştı, oysa Ses yalnızca bir sanrıydı, tıpkı Akaki, tıpkı Rodya ve tıpkı
tüm diğerleri gibi…
Mehmet Ekinci tekrar paylaştı.
Tek bir gün duymamış olsalardı eğer, yine de öğretmeye çalışırlar mıydı bize kuşların ne denli güzel şakıdıklarını? Neden herkes duyuyor, neden herkes sağır değil! Müzik nasıl bir şey? Denizin dalgaları kıyıya vurunca nasıl bir ses çıkar ortaya? Köpek nasıl havlar, kuş nasıl şakırdar? Sessizlik… ah sessizliğin kulakları sağır eden sesini bilmiş olsalardı yine de öğretirler miydi bizlere tüm bunları?”
Mehmet Ekinci tekrar paylaştı.
... hayaletler acı çekmezler, mutlu da olmazlar hayaletler; yaptıkları tek boktan geçerli şey gün batımına içerlemek. Battı işte ve ben bundan sonra hayalet olmak istemiyorum.
Mehmet Ekinci tekrar paylaştı.
Kafasını kaldırıp gökyüzüne baktığı esnada, güneşin saatler önce battığını, şehrin karanlığa gömüldüğünü, sokağın sessizliğe büründüğünü fark etti. Saatin kaç olabileceğini düşünse de algılayamadı. İçinde bulunduğu durum, onu epey hafife alıyor, dalga geçiyor gibi, sürekli değişiyordu; oysa henüz birkaç dakika önce güneş kavurmuyor muydu ortalığı? İçeri, odasına doğru ağır adımlarla yürümeye başladı, uyumak istiyordu. Rahat
bir uyku uyumak istediğinden, odasının kapısından içeri girmek üzereyken tüm düşünceleri kapıda bıraktı. Belki uyuduk-
tan sonra bir daha uyanamayacak, çekmiş olduğu bunca acı da sona erecekti. Tanrı biliyor ya, istediği tek şey buydu ve kapıya
bıraktığı düşüncelerin yerine bu istekle yatağına uzandı.
Sayfa 80Kitabı okudu
Mehmet Ekinci tekrar paylaştı.
Tüm bu unuttuğu şeyleri unuttuğunu biliyor, neyi unuttuğunu bilmiyordu; onu silik adam yapan şey de buydu, her şeyi bilmesine karşın, bildiği şeyin ne olduğunu bilmemesi...