Mehmet Murat

Dört kafadar, bir tabutun içine insan ağırlığı kadar kum doldurur, üzerine de yeşil bir örtü örterek sokağa çıkarlar. … Tabutun arkasında, ölünün akrabası olmayan gönüllü kalabalık bir cemaat oluşur. Bu arada tabutu taşıyanlar yorulur, omuzlar değişir. Taşıyanlar üç dört tur el değiştirince biri merak eder sorar: “Hangi camiye veya kabristana gidiyoruz, cenaze yakınları kimdir” arkadaki kalabalıktan ses çıkmaz. Bu arada tabutu ilk taşıyanlar ortadan kaybolmuştur. Belki de uzaktan gözlemleyip, iştahla gülüyorlardır. … Bu mizahi senaryoyu hazırlayanlar, farkında olmadan aslında ilginç bir sosyolojik deney yapmışlar. ... Demek ki … önünü- arkasını gözlemlemeden, tartmadan, sorgulamadan, iyi niyetli görünse de biraz irdelemeden, anlık ve kalıcı, bağlayıcı karar vermeme! gerekiyor.

Sayfa 87 - KDYKitabı okudu

Reklam

Mehmet Murat

[Öğretmen] Yoklamayı yapmadan önce kalkmış sıraların arasını [koklayarak] dolaşmaya başlamış. … Sonunda kokunun kaynağını bulmuş. “Ne var çantanda senin, aç bakayım” … ekmeği bulunca, masasına geçip bir güzel yemiş… “Al bu parayı karşıki dükkândan istediğini al ye demiş”. Verdiği para ise bugün 20 ekmek alacak kadar demek ki 20 TL değerinde. Eve gelince annesi sormuş: “Oğlum ekmekleri yedin mi, beğendin mi?” “Öğretmenim, ekmekleri koklaya koklaya buldu, aldı ve yedi, bana da para verdi” deyince annesi olayı çözmüş ve duygulanmış. “Oğlum öğretmeniniz hamile miydi?” ... Annesi yarın sabah öğretmeni için daha özene bezene çeşit çeşit ekmekler yapmış. Bu sefer gazete kağıdına değil, daha süslü bir ambalajla öğretmenine göndermiş. Anne yüreği işte, bu durumu erkek terazisi ile tartmak mümkün değil.

Sayfa 52 - KDYKitabı okudu

Mehmet Murat

Çalışma ekibi ile bulunduğumuz ortamı [işyeri] evimiz gibi kullanıyoruz. Çok güzel donanımlı mutfağı da var. Akşam giderken, kimseye yük olmayalım diye mutfağı tertemiz yapıp, bulaşıkları da yıkıyorum. Ama sabah geldiğimizde, sanki mutfakta bir manga asker yemek yemiş gibi kirli ve bulaşıkla karşılaşıyoruz. … gece vardiyasında çalışanlar da buraya gelip yemek yiyorlarmış. Tabi ben problemi çözdüm ve ihtiyacımız kadar bardak tabak yıkayıp diğerlerini olduğu gibi bıraktık. Mutfak duvarına da kocaman, herkesin görebileceği şekilde şu tabelayı astım: “Mutfak araç ve gereçlerimiz nano teknolojik ürünler olmayıp, kendi kendilerini temizlememektedirler. Kalıcı bir hijyen için, deterjan, su ve el emeği ile buluşmaları gerekmektedir. Bıraktığınız gibi bulmamak için, bu buluşmayı sağlamak sizlere düşmektedir.” Ve tabelamız işe yaradı, artık mutfak eskisinden daha da temiz bırakıldı. Bilimsel ve mizahi yaklaşımımız işe yaramıştı ve sevindim.

Sayfa 36 - KDYKitabı okudu

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör

Mehmet Murat

Bursa’da aşıklar kahvesine … akıl sağlığı yerinde olmayan bir yaşlı amca girdi. … Mecnun amcamız türküleri dikkatlice dinledi ve güçlü bir kahkaha attı. … Ve yanındakine hayretle ve ciddi şu soruyu sordu: “Bunların hepsi gerçek mi ya?” Yanındaki beyefendi de gayet olgun bir şekilde cevapladı: “Gerçek gerçek” Diyeceğim odur ki: Deliler bile hayatı sorgulayarak yaşarken, Bir kısım akıllıların, her görüş ve reçeteye sorgusuz sualsiz teslimiyeti, sürdürülebilir bir dünya medeniyetinin temellerini atabilir mi?

Sayfa 32 - KDYKitabı okudu

Mehmet Murat

Evimiz, zemin üstü birinci kattaydı … doğalgaz borusundan tırmanabilen üç farklı kedi, belirli aralıklarla camdan odamıza girebiliyordu. … Bir gün aklıma değişik bir formül geldi. İri yapılı, gözleri, tüyleri ve kuyruğu ile gerçeğine çok benzeyen, oğlumuzun oyuncağı aslanı alarak camın önüne oturttuk. Bir hafta boyunca, cama çıkan Kocabaş kedimiz aslanla göz göze gelip korktu ve geri döndü. Tam bir hafta, aslanı gözlemlemiş demek ki. Yemiyor, içmiyor, hareket etmiyor, kükremiyor ya, kedi bizim tezgâhı çözmüş. Bir sabah baktım ki, kedi, oyuncak aslanın üstüne oturuvermiş. Tebessüm ettik, oyuncak aslan engelini aradan kaldırdık. Kedimiz, balkonuna tekrar kavuşmuş oldu

Sayfa 25 - KDYKitabı okudu