Mehmet Murat
@mehmetmurat_org
1991 A.Ü. S.B.F., 2002 University of Pittsburgh (ABD). 1991-... özel sektör ve kamuda kariyer. 2007-2010 Brüksel'de Ekonomi Başmüşaviri. Sevgi ve Empati Karakteri (Karakter Kaderdir 1. Kitap) yazarı. Güncel yazıları: mehmetmurat.org
Sevgi ve Empati Karakteri kitabının yazarı
Yüksek Lisans, Kamu Yönetimi ve Uluslararası İlişkiler, University of Pittsburgh, ABD
Ankara
59 okur puanı
Haziran 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Evde tek başımayken hissettiğim ürpertiler hep bundan ileri geliyordu demek.
Sayfa 189 - KDYKitabı okudu
Küçükken de olurdu. Biri adımı söylerdi ama etrafta kimse olmazdı.
Sayfa 152 - KDYKitabı okudu
Hani bir şiirde şöyle der Nahit Ulvi Akgün; "Bir şey var aramızda, senin bakışlarından belli, benim yanan yüzümden. Dalıveriyoruz arada bir, ikimizde aynı şeyi düşünüyoruz belki, gülüşerek başlıyoruz söze. Bir şey var aramızda, onu buldukça kaybediyoruz.” Benim de içimde bir şey var. … Ruhum benden bağımsız hareket ediyor çoğu zaman.
Sayfa 140 - KDYKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Ya biri çıkıp sana bunların sadece yanılsama olduğunu söylese...
Sayfa 102 - KDYKitabı okudu
Lâkin şu an hayatın tam ortasındayım. ... İşte, şimdi, kendi okyanusumun derinliklerinde yüzmeye hazırım.
Sayfa 129Kitabı okudu
Ali Hoca benim yapacağımı bilmediğim şeyleri nasıl biliyordu? Benden onlarca adım öndeydi. “Biz şimdi rüyada mıyız?” dedim. “Kısmen.” dedi. "Ben buraya nasıl geldim?” dedim.
Sayfa 97 - KDYKitabı okudu
İnsanın birilerine güvenmesi şu dünyada başına gelebilecek en güzel şey. … O an mutluluk tanımıma yeni bir şey daha eklenmişti. Mutluluk; raflardan ilgini çeken bir kitabı çekip almaya çalışırken üzerine uçuşan toz zerrecikleridir.
Sayfa 76 - KDYKitabı okudu
İkimizi yakınlaştıran, bilmediğimiz yaşanmışlıklarımız da olmuştu şimdi. Bu otuz bin nüfuslu ilçede kendini arayan iki üniversiteli adam değil düşünen, merak eden, zaman zaman sorgulayan iki yalnız adamdık biz Fikri’yle. Çünkü otuz binden geri kalan yirmi dokuz bin dokuz yüz doksan sekiz kişi beden, biz iki kişi ruhtuk.
Sayfa 55 - KDYKitabı okudu
Ben genellikle gereksiz yere mutlu olabiliyorken o, mutluluk için fil kadar büyük şeyler bekliyordu. Fil bu, ağır hareket eder. Mutluluk, filin omzunda ona varana dek paslanıp çürüyordu. Bayatlamış mutluluk. Kim ne yapsındı ki onu?
Sayfa 41 - KDYKitabı okudu
Biz hiç konuşmadık o hayalimdeki kadınla ama çok iyi tanıyordum onu. Kimse bilmezkenki ağlayışlarını bir tek ben görüyordum. Bir tek ben, kulaklığıyla dinlediği şarkıları duyabiliyordum. Bir tek ben, mum yakıp karanlıkta dua ettiğinde ne için dua ettiğini hissedebiliyordum.
…
Neden bir başkası değildi? Neden yüzünü net olarak göremiyordum?
Sayfa 35 - KDYKitabı okudu
Ne olursa olsun, unutulan gerçekler vardı. Hepsi, mahalleye geldikten sonra yetişkin olduklarını unutmuşlardı. Onlar, bir günlüğüne de olsa yetişkin çocuklardı.
Sayfa 55 - KDYKitabı okudu
Mahalle, sabah saatlerinden itibaren kendini sıcağın kucağına atmak için tüm sessizliği ile beklemekteydi. O kadar ki, mahallenin köpekleri bile sıcağın etkisinden kaçmak için evlerin duvarlarını boydan boya süsleyen asma yapraklarının altında yerlerini almışlardı. Mahalle, sanki misafirlerini bekliyordu.
Sayfa 54 - KDYKitabı okudu
Ardından en üst kata çıktı. Karşısında duran dairede büyümüştü. Ne düşüneceğini bile bilmeden kapıyı çaldı. Açan olmadı. Tuhaf giden bir şeyler vardı. Kapıda anahtar takılıydı. Hiç düşünmeden anahtarı çevirdi ve kapıyı araladı. İçerisi karanlık ve boştu. Kendinde içeriye girecek cesareti bulamayıp kapıyı bile kapatmadan merdivenlerden inmeye başladı. Tek isteği bir an önce bu apartmandan çıkmaktı.
Sayfa 45 - KDYKitabı okudu