Aşkın gizemini anladığımı söyleyemem, ama bu yaşadığım şey, bir kadınının bedenini kullanmanın da ötesindeydi. Dünyanın yukarılarına kaldırılmak, korkuyu ve ıstırabı aşmak ve kendimden daha büyük olan bir şeyin parçası olmaktı bu. Kendi zihnimin karanlık hücresinden çıkarılmış ve başka birisiyle bir bütün haline getirilmiştim.
...
Dışa doğru infilak ederek genişliyor, sonra büzülerek içe doğru biçimleniyorduk. Bu varoluşun - gece ve gündüz nefes alıp vermenin ve kalp atışlarının - ritmiydi ve bedenlerimizin ritmiyle birleşip zihnimde yankı buluyordu.
...
Zihnimdeki o gri, kasvetli örtü kalkmış ve beynimin içine deler gibi bir ışık girmişti (ışığın insanın gözlerini kör etmesi ne kadar tuhaf!) ve bedenimi özümseyen o muhteşem denizin içinde tuhaf bir şekilde vaftiz edilmiş, yıkanmıştım. Benim bedenim vermenin, onunki ise almanın verdiği zevkle titremişti.