Diğer kadınlara pek benzemiyorduk.
Çıtkırıldım olamadık misal.
“Gelip beni al” demek yerine kendimiz gittik koşa koşa. Hep sorun dinledik, bizim derdimiz yoktu çünkü...
Çiçek istemedik, hediye istemedik, en büyük hediye sevilenle beraber olmak dedik.
Rol yapamadık, belki fazla doğaldık.
Bu sebeple kıymetimiz bilinmedi.
Nasıl olsa hep vardık.
Seni düşünmek güzel şey,
ümitli şey,
dünyanın en güzel sesinden
en güzel şarkıyı dinlemek gibi birşey...
Fakat artık ümit yetmiyor bana,
ben artık şarkı dinlemek değil,
şarkı söylemek istiyorum...
-Nazım Hikmet Ran