“Sonra gene içimizden bir ses, “Artık imkân kalmadı,” der. Bunun anlamı, o dönüp bize gelde de artık hayatımızda ona hiçbir yer vermeyeceğiz, demektir.
“Mehtapta birbirimizin gözlerine bakarak ayrılırken hangimizin daha önce ötekinin öldüğünü haber alacağını düşündük, sonra kağnı gıcırtısı. Sürekli, sonsuz...”
Sayfa 106 - Peyami, Saffet, Mehmet ÇavuşKitabı okudu