seni tanımadan önce ağaçların çiçek açtığı ve yaprak döktüğü mevsimleri hep kaçırırdım...
yaşamak dünyada en nadir rastlanan şeydir. çoğu insan sadece var olur, hepsi bu.
insan hayatla temas ettiğinde hep yaralanır.
Reader Follow Recommendations
aşk bütünüyle trajedidir.
insan neden kendi yıkımına koşar? neden böyle bir çekiciliği var tahribin?
kendini suçlamanın konforlu bir yanı vardır. kendimizi suçladığımızda başka kimsenin bizi suçlamaya hakkı yokmuş gibi gelir. günahlarımızı bağışlayan itiraftır, rahip değil.
dün de yürüdüm
hep yürürüm
varmadan. varmam. varım.
farkına da
varmam.
seslenme o aynaya ben'dir diye, çünkü kayıp gittim senin elinden
her şeye yeniden başlamak da mümkün değildi. istesem de mümkün değildi. nerede kaldığımı unuttuğuma göre, baştan başlamak için de birtakım yetenekler gerekliydi; daha talihli doğmuş olmak gerekliydi mesela.
ışık, karanlıkta kalmak isteyen bir insan için çok acı vericidir.
ah, ne kadar isterdim gizlenebilmeyi, beni gelip bulmasın diye özlemler.
bir acımasızlıktır ölüm, bilmeyenlere karşı.
güçlü olmak zorundadır insan, ölse bile bir yabancı.