Korkmamalıyım.Korku katilidir aklın.Korku,mutlak yıkım getiren küçük ölümdür.Korkumla yüzleşeceğim.Onun etrafımdan ve içimden geçip gitmesine izin vereceğim.Ve geçip gittiğinde,onun izlediği yolu görmek için iç gözümü kullanacağım.Korkunun geçtiği yerde hiçbir şey olmayacak. Yalnızca ben kalacağım.
Cana yakın yaratık
Yansada ruhum cehennem ateşinde, seni yine seveceğim
Sevgim yok olur ancak kıyamet günüyle birlikte.
Reader Follow Recommendations
Sevginin kazanılması için en önemli koşul kişinin kendi narsisizmini yenmesidir.
Çiçekleri sevdiğini söyleyen bir kadının çiçekleri sulamayı unuttuğunu görürsek, onun çiçek sevgisine inanmayız. Sevgi, sevdiğimiz şeyin büyümesi ve yaşaması için gösterdiğimiz etkin ilgidir. Bu etken ilginin bulunmadığı yerde sevgi de yoktur.
Bir başkası olmadığında kişinin kendisini tamamlanmamış hissetmesi bir zayıflık emaresi değil, tamamen insana dair bir şeydir.
Sevgi kusurları yok etmez, onları da kabul eder.
Mutluluğun peşinde koşulamaz, o kendiliğinden ortaya çıkmalıdır.
Gözyaşlarımızdan utanmamızın gereği yoktu. Çünkü gözyaşları insanın cesaretlerden en büyüğü olan acı çekme cesaretine sahip olduğunun kanıtıdır..
Yaşamak acı çekmektir ve hayatta kalmak acıda bir anlam bulmak demektir.
