Sarıldık. Kokusunu çektim içime. Çocukluk gibi bir şeydi o an içime dolan şey.
İnsan, hayatında çok nadiren bir hikâyenin sonuna geldiğini anlıyor. O an ikimiz de bir hikâyenin sonuna geldiğimizi biliyoruz.
Sayfa 51
Ölsem de yorgunluktan, geceyi beklerim uyumak için. Gündüz uykusu aklıma sadece yalnızlığı, hastalığı, yolunda gitmeyen şeyleri getirir.
Artık kimsenin düşeyazarken tutunuverdiği bir şey olmak istemiyorum.
Sayfa 45
Onunkinden değil, kendi ahımdan korkuyorum. Ben bu hayatta en çok kendi ahlarımdan korkuyorum.
Gittim ben. Geri dönmeyeceğim. Bu uğursuz gün, onu gördüğüm son gün olarak kayda geçsin istiyorum.
Sayfa 39
Ona dair yitirdiğim bütün müspet duygular kaçıştıkları yerden geri gelsin istiyorum o an. Gelmiyorlar.
Sayfa 31
kız benim de benim de. başıma ne gelirse merhametimden geliyor.
Bir kez daha ayarsız sevecenliğimin kurbanıyım. Merhametim batsın.
Sayfa 30
işte bunu yapsak her şey daha kolay olacak ama nerdeeee?
Git, sarıl, ne kadar üzgün olduğunu söyle, sonra vedalaş. Yok, nerede... İlla duygusal bir sahne yaratacağım, illa kendime zırnık koklatmadığım o sonsuz şefkatimle birine iyi geleceğim, illa kendimi gerekli hissedeceğim.
Son Bir Çay
Bir an susuyor. Bir insanın susmasından çok, ge cenin içinde uzak bir ulumanın kesilmesi gibi bir şey bu. Bir mucize beklentisi içinde, hiç tepki vermeden, nefesimi tutup kıpırdamadan oturuyorum öylece.
Sayfa 28