Konuş nolursun, delirmek üzereyim artık.
Annenin ölümü, alışması en zor şeylerden biri olmalı. Bizi taşıyan kabın devrilmesi gibi bir şey bu.
Sayfa 81Kitabı okudu
Ölümü hiç aklıma getirmem ben. Yaşam dururken ölüm bokumu yesin afedersin. Hem insan yanında ölmek için birini arıyorsa bayağı yanlış bir yerde bence. Ben ölürüm kendi kendime. Kimseye zahmet vermem. Gelir bulursunuz. Koyarsınız bir mezara. O saatten sonrası benim işim değil, top sizde. Yokluğumun derdi, sizin derdiniz.
Sayfa 38Kitabı okudu
Ne zamandır ilk kez birisi bana "kal" demişti, "sakın gitme."
Bir bahçeyi beklemek
“Sadece bekliyorum. Daha önce çok şey bekledim hayatta ama sayende ilk kez bir patlıcanı bekliyorum.”
Sayfa 80Kitabı okudu
Bir bahçeyi beklemek
“Geçiş. A ile B noktası arasında bir yerde, ama A’yı hatırlamazken hiç ve B diye bir yerin varlığından şüphe ederek sıklıkla.”
Sayfa 78Kitabı okudu
Bir bahçeyi beklemek
“Bir şeylerin içinden akıp gidiyorum. Hikayelere şahit oluyorum ama içlerinde kalamıyorum. Bir anlığına oradayım, hemen sonra yokum. Köksüzüm. İlk rüzgarda uçuverecek kadar bağlı değilim hiçbir yere. İki ayağımı basacak bir zemin yok sanki altımda.”
Sayfa 77Kitabı okudu
Kurtarma Gemisi
“Bir roman kahramanı mesela. Kitapta bir laf eder. Altı çizilecek cilalı cümlelerden değil ama, kendi halinde bir cümle. Bir tek sen cımbızlarsın onu kitabın kalabalığından. Sırf sana bir şey anlatır o cümle. Başka herkese susar.”
Sayfa 59Kitabı okudu
Telefon Kulübesi
“Her şeyi tek başına halletmeye dünden razı biri olarak, “Ben hallederim, merak etme.” cümlesini duymanın insana nasıl büyük bir ferahlık verdiğini ilk kez sayende öğrenmiştim.”
Sayfa 32Kitabı okudu
Yok, aşık falan değildik birbirimize. Bilakis o başka birini seviyordu. Ben başka. Bizimkisi iki vurgun kalbin dayanışmasıydı daha çok. Ben hayatı bir erkeğin gözünden görmeye yelteniyordum onunla. O da benden kadınların neden bu kadar anlaşılmaz olduğunu öğrenmeye çalışıyordu. Ama çuvallıyorduk sıklıkla.