Bir kez daha anladım baba sevgisizliğinin ne olduğunu. Anlaşılmamanın verdiği o çaresizliği bir kez daha anladım. Ne yaparsan yap hep en kötü olmanın ne demek olduğunu... Herkesin değiştiği bir zaman vardır; siyahtan beyaza ya da beyazdan siyaha döndüğü. Ben hep gri olarak kaldım baba; senin gibi. Sen bana beyaz geldiysen ben de sana beyaz geldim, sen bana siyah geldiysen bende sana aynı şekilde karşılık verdim. Şimdi ise ikisini birbirine karıştırarak dengesiz davranışlar sergilemeye başladım; yine senin gibi. Olmaktan korktuğum en kötü halime bir adım daha yaklaştım bugün. Her şey son bulduğunda ise umarım senin bir kopya olmaktan kurtulmuş ve kendi rengimi bulmuş olurum.
Biz mi bilmiyoruz anlatmayı yoksa onlar mı tercih etmiyor dinlemeyi? Derdimizi oturup saatlerce konuşacak kimsemiz yok diye içimize atıyoruz ama asıl en iyi dinleyicinin yine kendimiz olduğunu fark etmiyoruz. Herkes elbet bir gün gidecek ama biz hep bizimle kalacağız; ebediyen. Belki de bu yüzden kendimizi anlatmaktan önce kendimizi dinlemeyi öğrenmeliyiz.
Okur Takip Önerileri
Aileniz, çevreniz, sevdikleriniz... Herkes sizi sadece işlerine yaradığınız sürece sever. Anneniz ona yardımcı olduğunuz sürece, babanız sözünden çıkmadığınız sürece, arkadaşlarınız sizden çıkar sağladıkları sürece, sevgiliniz sizi kullandığı sürece sevmeye devam eder. Gün gelir gözünüzü açar ve onlara karşı çıkmaya başlarsınız, işte o zaman dünyanın en kötü insanı siz olursunuz. Yaşanan her şey sizin suçunuz olur çünkü düzeni değiştirmeyi istersiniz. Kendi kıymetinizin farkına vardığınız gün başkalarının gözünde kıymetinizi kaybettiğiniz gündür.
Biz değişiriz, hayatlarımız değişir, evimiz değişir, insanlar değişir... Fakat değişmeyen tek şey düşüncelerimizdir. Bazen isteklerimiz, bazen ise hedeflerimiz; umutlarımız ise asla. Umut etmeyiz, elimizde hiçbir şey kalmayınca. Umut etmeyiz, kaybedeceğimiz savaşa giderken. Ve umut etmeyiz ölümün geldiğini bilirken.