Melike Ateş
@mellop
Öğrenci
Türk Dili ve Edebiyatı
Ankara, 17 Mart 2005
6 okur puanı
Mart 2024 tarihinde katıldı
Ne yapayım o göz alıcı sarayı, ben penceresinden hayran olduğum zaman yanımda bir yoldaşım yoksa. Tabiatın bana hissettirdiği güzelliklerden hoşlanmaya iştirak eden yoksa...
Ben zaten o ilk acıyla ölmediğimde çok gücenmiştim hayata.
Nerdesin? Meğer ne doldurulmaz bir derinlikmiş yokluğun. Kaderde bu sensizlik de varmış. Her insanın yüzünde sana benzeyen bir şey aramak da varmış. Sesini duymak varmış şarkılarda, bütün kitaplarda seni okumak varmış. Meğer ne dayanılmaz bir şeymiş yokluğun. Kağıtlara seni yazmak varmış, renk renk düşünmek varmış seni, çiçek çiçek koklamak varmış. Artık hiç yazmasan da olur hiç gelmesen de... Meğer ne türlü bir ölümmüş yokluğun.
Okur Takip Önerileri
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Ve bazen hayattır sevmek.
Birini çok uzaktayken bile yüreğinde taşıyabilmek.
Karşılaşmamız kaderdi belki. Ama çektiğimiz çiledir bizi birbirimize yaklaştıran, o korkunç ümitsizlikler, büyük çaresizliklerdir.
Acılarımızı yitirmeyelim.
Tanrı'ya, onu bana bağışlaması için dua edemiyorum; ama yine de o sanki bana aitmiş gibi geliyor. Tanrı'ya, onu bana vermesi için dua edemiyorum; çünkü o bir başkasına ait.
Öğret bana, nasıl unutulur düşünmek?
Şiddetle başlayan hazlar, şiddetle son bulurlar.
Ölümleri olur zaferleri, öpüşürken yok olan ateşle barut gibi.
En tatlı bal bile tadıldıkça bıkkınlık verir, aynı tat isteği, iştahı köreltir.
Onun için, ölçülü sev ki uzun sürsün sevgin.
Hedefe hızlı giden, yavaş kadar geç varır.
Türkiye'nin karanlık semasında Mustafa Kemal adı bir şafak yıldızı gibi parlıyor.
Ah! Birini sevdikleri halde bildiremeyenler ne zavallı şeylerdir...
Zira kimdim ki ben senin gözünde? Yüzlercesi arasından sadece birisi, sonrasız sürüp giden bir zincirde tek bir serüven halkası.
Bilir misin azizim, ağlamamak için gülüyorum.
