Melodi on iki yaşında olmasına rağmen tek kelime konuşamıyor, yürüyemiyor, elini ve kollarını kontrol edemiyor.. Çünkü doğuştan gelen bir hastalığı var. Onun deyimiyle beyniyle vücudu arasındaki bağlantı iyi çalışmıyor. Beyni vücuduna gereken komutları veremiyor. Ama beyninin vücuduyla bağlantılı olmayan kısmı oldukça sağlıklı ve iyi çalışıyor. Hatta yaşıtlarına ve çoğu yetişkine göre fazlasıysa zeki. Bu yüzden sesi yerine geçen bir makinaya sahip ve bunun sayesinde konuşabiliyor. Okulunda ilk zamanlar çok fazla sıkıntı çekiyor ama zamanla herkes Melodi’ nin ne kadar özel ve zeki bir çocuk olduğunu anlıyor.
•
On ikinci yaşının yazı Melodi için çok farklı ve güzel geçiyor. Kendi gibi çocuklara özel yapılmış bir kamp buluyor. Her şey onlara özel ayarlanmış ve hiçbir tehlike yok. Melodi ilk defa ailesinden ayrı bir hafta geçirecek olsa da bu kamp onu çok heyecanlandırıyor. Gerekli izinler ve başvuru tamamlandıktan sonra yolculuk başlıyor. Melodi tek başına ailesi olmadan kamptaki diğer çocuklarla bir sürü macera yaşayabileceği bu kampa gidiyor. Zipline, yüzme, tekne gezisi, uçuş, parti, ata binme.. Daha önce asla yapmadığı bir sürü şeyi burda ilk kez yeni arkadaşlarıyla yapıyor hatta tek arkadaşlarıyla diyebiliriz.
•
İlk kitabını çok severek okumuştum. Bu kitap devamı niteliğinde ve yine çok güzeldi. Melodi’nin hayata tutunma hikayesi okunmaya değer, keyifli okumalar
