İrem
@mementovvivere
Kendi çapında bir okur
3 Ocak
24 okur puanı
Haziran 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Ölümün Ardında Kalan
Bence zaman izleri azaltır, acı veren hatıraları unutturur. Lakin ben Nâzım’ın bu fani dünyayı terk etmesiyle hissettiğim üzüntü ve kedere karşı bir teselli bulamadım. Bu üzüntü bana aittir. Kimsenin katılmasını düşünmedim ve istemem de. Hiç kimsenin Nâzım’ı benim kadar sevdiğini ve ona benim kadar hayran olduğunu düşünemem. Ben o nadir varlığa ağıtçı olamam. Ağladım, ağlıyorum ve ağlayacağım. Benim kadar da kimse ağlamayacak.
Okur Takip Önerileri
Milyonlarca insanı katlettikten sonra, Hitlercileri asıyorsun. Bu milyonlar öldürülmeden önce neredeydin ve ne düşünüyordun? Doğru düşünmek için sana düzinelerce ceset yetmiyor mu? Milyonlarca cesetle yüz yüze gelince mi insanlığın ancak uyanıyor?
Milyonların küçük adamı, bir zerre sorumluluk taşısan, dünya bambaşka bir yer olurdu.
Duvarları tezekli, saz damlı kerpiç evlerde yaşamayı sürdürürsün. Ama halk kültür sarayıyla gurur duyarsın. Kendinin hükümet ettiği biçimindeki illüzyon sana yeter… Gelecek savaşa ve yeni efendilerin devrilmesine kadar.
Sensin, kendi kendinin köle tüccarı!
Küçük Adam
O büyük generalleriyle gurur duyuyor, ama kendisiyle değil. Kendisinin olmayan düşüncelere hayran, ama kendininkine değil. Bir şeyi ne denli az kavrıyorsa o denli sıkı inanıyor ona.
Canlı varlık, iktidar değil, insanca yaşamda kabul görmeyi talep eder.
Her daim umutsuzlukla dip dibe duran, rüzgarlara karşı bile soytarılığın o narin çiçeklerini koruyup kollayan hüznü bir anlayabilseniz keşke!
“Buradan sonrası hüzün şehri.”
O ilk satırı silmek, benim bugüne kadarki tüm yaşamımı silmek olur.
Istırabın hayat için özsel nitelikte olduğu ve bu nedenle bize dışarıdan akın etmediği, aksine herkesin onun kurumaz kaynağını kendi içinde taşıdığı yolundaki karşılaştırılabilir bir bilginin acı ilacını içmeyi çoğunlukla reddederiz. Daha ziyade bizden hiç eksik olmayan acıya daima ayrı dışsal bir, adeta bir bahane ararız; tıpkı efendi sahibi olmak için özgür insanın kendine put yaratması gibi.
İnsan her kuruntudan ileride kaçınılmaz olarak vazgeçmek, kuruntu ortadan kalktığında da bunu sevincine neden olan şey kadar derin acıyla ödemek zorunda kalır. Bu bakımdan kuruntu, kişinin yalnızca düşerek inebileceği dolayısıyla da kaçınması gereken bir tepeye benzer. Her ani, aşırı acı da tam böyle bir yükseklikten düşüştür.