Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
medoğan
medoğan
@memindogan
Kamu- Uzlaştırmacı
Y.Lisans
Konya
Konya
244 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Her şeyden önce, elimdeki baskı çok kötü bir baskı idi. Kelimeler arası boşluk konmamış, noktalama işaretlerinden olabildiğince kısıtlamaya gidilmiş, bazı satırlar yarım bırakılmış, bazı cümlelerin devamı yok...
Tashih, redakte hak getire....
Diğer yandan kitap ben sarmadı. Kendi içerisinde bir sürü sarmalllar barındıran, duyguların edebi söyleyişlere kurban edildiği, hikayeyi okuyucudan kıskanan bir kurgu...
Ama bir çok kişi de çok beğenmiş...
Sanırım bir dönem sonra tekrar denemeliyim...
DAHA FAZLA KAYNAK LAZIM
Kitap bir TÜRK PEYGAMBER'in hayatından bahsediyor. Nazik bir konu. 124bin ve belki de daha fazla peygamber gönderildiğine inancımız var. Bu açıdan bakılınca, kitapta konu edilen ÖKTEM PEYGAMBER olabilir de, olmayabilir de... Bir kısmı olabilir, bir kısmı da olmayabilir de... İhtiyatla yaklaşmak lazım. Zira, "Öktem Peygamber" konulu bir tarama yaptığım zaman karşıma çıkan tek kaynak bu kitap???
Kitap özünde sağlam bir kurguya ve anlatıma dayanıyor. Tarihin olayları, bir puzzzle gibi birleştirilmiş ve bir Peygamber Hayatı kurgulanmış. Kur'an'dan ayetler, Hadisler, tarihi olaylar, savaşlar, anlaşmalar vb. bir çok etmen, kitabı sağlam bir kurguya oturtuyor.
Okunmasında kesinlikle faydalar var.
Umarım, ileri ki süreçte bu kitabın kurgusunu destekleyecek daha başka eserler ile karşılaşırım ve yenileri ortaya çıkar.
HAYAT AVCILARI
Gençlik yıllarımızın başlarında şahit olduğumuz AFGAN İŞGALİ'nin, bizim göremediğimiz bir pencereden, (bizzat yaşayanın penceresinden) tahliline ilişkin bir roman.
İnsan, bırakın başkasını, kendi hayatının dahi nerede ve nasıl ve hatta kimden kaynaklı olarak değişeceğini bilemez. Bunu görmek için bir savaş yaşanması gerekmez ama şu da bir gerçek ki, savaşlar hayatları çok çabuk değiştirir. Hem de dibi görürcesine...
Emir ve Hasan....
Savaşın değiştirdiği iki hayat gibi dursa da bu hayatları değiştiren sadece savaş değil, kişisel saplantılar, egolar, azgınlıklar...
"Hep böyle devam edecek" zannedenlerin kaprisleri altında perişan olan ve bu perişanlığın meyvesi olarak yeni perişanlıklar doğuran ama sonunda yine bir şekilde birleşen hayati ilişkiler...
Kitabın ismi "Uçurtma Avcısı". Ama nedense bana "HAYAT AVCILARI" gibi bir anlam aktardı...
Okur Takip Önerileri
Maalesef, bunlar yaşandı
Bizim gençlik yıllarımızın serencamlarından bir bölüm okuduk.
O günler için hayatın genel akışı içerisinde olağanlaşmış bir kıyım idi bunlar. Şimdi olmadığını kabul ediyoruz.
Sonrasını ve şimdisini de yazmasını isterdim yazar. Ve hatta “şimdi oralarda neler oluyor” demek isterdim başka bir İskender Pala’ya…
Küçük, “basit” hikayeler. Çünkü konusunu “basit” cinayetleden alıyor. Çünkü insanlar çok “basit” sebeplerle çok “basit” şekilde cinayet işliyorlar.
Yazar, diğer eserlerinden farklı olarak bu eserine “basit” ama “bayağı” olmayan cinayet olaylarını konu etmiş. Katilin “basitçe” tespit edildiği cinayetler.
Tabi ki, söylemeye gerek yok, yazarın maharetleri bu hikayelerde de aşikar…
Şili ve Fransa'nın işkenceci tarihine şahitlik eden bir belgesel sanki...
Kurgular yerli yerince oturtulduğu için hiç bir şey ütopik gelmiyor.
Çok bir gizem yok ama heyecan ve macera dolu dizgin. Sonucun nereye evrileceğinin kestirilememesi kitabı okunur kılmış. Zaten sonuçta da bunu görüyor okuyucu.
Başlarca sıkıcı ama konuyu anlamaya başladıktan itibaren de durmak mümkün değil.
Ah Bu Mahalle Baskısı....
Her insan, içerisinde başka bir insan taşır. Kimisi, ömrü boyunca bir kez bil içindeki insanın farkına varmaz, onu hapsettiği hücreleri ile ölür gider. Ama insanların çok azı, farkına vardığı bu insanı dışarıya çıkarır, konuşturur, yargılar ve infaz eder.
Martin Eden, içindeki Martin Eden'in farkına varmış, konuşturmuş, yargılamış ve infaz etmiş. Bence, dışarıdaki Martin, içerideki Martin'i oldukça yanlış anlamış ve hakkında yanlış hüküm vermiş. Martin'lerin ikisi de işe yaramazdı ama yargılama yine de adil değildi. İki Martin'in anlaşamaması böyle bir adaletsizlik ortaya çıkarmış.
Çarpışan iki Martin'in dayanamadığı nokta, "ye kürküm ye" mantığında olan insanların, ne dediğini bilmez vaziyette yaptıkları işkencelerdi.
Ve yeni Martin buna dayanamadığı için eski Martin'in de alıp götürmüş....
Nedendir bilmiyoeum, Aytmotov’un kitaplarını bir kaç solukta okuyuveriyorum. Bu da üç solukta bitti.
Hikaye kahramanlarının duyguları ile tabiatının dokusunu çok güzel birleştiriyor.
Hikaye içerisinde hikaye anlatması bir başka çoşku katıyor, eserlerine.
Hikayenin konusunu, akışını, sonucunu elbette hoş karşılamıyorum. Ama bunlar da maalesef yaşanan hayatlardan bir kesit.
Örnek değil ibret alınası bir hikaye…
Olay hoş olmasa da anlatım güzel, tabiki bir TOPRAK ANA kadar değil…
ACİLEN AMA ACELE ETMEDEN
Yazarın, okuduğum dördüncü kitabı. Sanırım aynı zamanda son kitabı oluyor.
Bu kitapla da gördüm ki, yazarın kendine has bir stili var. Roman değil, belgesel değil, tarihi değil, şiir değil, hatırat değil...
Ama hepsinden bir şeyler...
Hz.Adem (as)'dan itibaren, belli bir ahenk içerisinde, kronolojik olarak bütün Nebi ve Rasullerin hayatına temas etmiş.
Ayetler, hadisler, tezkiratü'l-evliya, kibar-ı kelam, fıkıh, tasavvuf, biyoloji, enerji, tarım, su ekonomisi, çevre, atasözleri, deyimler, şiirler, menkıbeler....
Yazar, roman ahengi içerisinde, rivayete dayalı bilgi naklini çok güzel yapmış. Ve bunu yaparken de, daha iyi anlaşılsın diye (Derviş'in ağzından, Buğlem'e söyler gibi, okuyucuya iletmiş) sık sık tekrarlar yapmış. Hem, daha önceki kitaplarından (Muhacir Sancılar, Pirahen, Rammah) ve hem de aynı kitabın öncesinden bu tekrarları sık sık görmeniz görmeniz.
Yazar, Su İdaresinde çalışıyor olması hasebi ile de Su ile ilgili çok güzel anekdotlar düşmüş, satır aralarında gizli kalmayacak belirginlikte...
Derviş ve Sucu Hayati'nin hikayesi de, eserin içerisine çok yakışmış.
Acilen ama acele etmeden okunası bir kitap...
Hikayeyi sevmedim. Kurgusu da çakici değil. Ama anlatım çok hoş.
Bir kitap, hele hele hikayesini sevmediği halde, okuyucuyu içine alabiliyorsa iyi kitaptır. Sayfa boyunca süren bir cümle içimde onlarca cümle, anlam bütünlüğü bozulmadan sonuca gidiyorsa, o Yazar iyi yazmıştır.
Ve ne kadar çok insan var bu kitapta
güzeeeel
Enteresan bir kitap. Kendini okutuyor ama kendin ifade edemiyor.
Yazar alışılagelmişin dışında bir üslup tercih etmiş.
Şunun gibi bir şey:
Cümle içinde cümleler, birbirine manasızca manalarla bağlanmış kelimeler, anlamsızlığın anlamını anlamak için sonuna kadar okuma iştahı olmakla birlikte okumanın var olduğu zamanlarsa sayfalarda gezinirken elde edilen sevinçlerin ki bu sevinçlerin nereden nasıl niçin gerçekleşeceğini bilmek ve veya bilmemek arasında yoğun tereddütlerin olması muhtemel imgelerin muhterem gölgesinde serinlemek vardı.
TİTİZLİK İSTEYEN BİR ÇALIŞMA
Bir Vahşi romanı....
Siyer-i Nebi'yi esas alan bir roman. Rasulullah (sav) ve Ashab-ı Kiram Efendilerimizin hayatlarından, ilişkilerinden, diyaloglarından kesitler sunan bir roman.
Tarihi süreçleri, hele hele Siyer-i Nebi gibi bir süreci esas alan romanların yazılmaması (roman yerine belgesel tercih edilmeli), yazılacak ise çok ama çok dikkatli bir şekilde yazılması gerekir. Çünkü, söylenen her söz, yazılan her satır tarihe düşülmüş bir nottu ve vebal yükler, Yazar'ın omuzlarına. Zira okurların kahir ekserisi, okuduğunu "doğru" kabul eder.
Ayetler var, Hadisler var. Ama bir de bunları aşan yorumlar var. Bir okur olarak, "şu bilgiler yanlış" noktasında değilim. Zira o bilgiye sahip değilim. Ama hissediyorum ki yorumlar kimi yerlerde aşkın vaziyette. Yazar, yorumunu, Bilal-ı Habeşinin bayılması sonrasında Vahşi'nin ezana devamını anlatırken, ezanın NİHAVENT makamında olduğunu söyleyecek noktaya taşıması, ne kadar hassas olunması gerektiğini ortaya koyuyor.
Şener İşleyen, Pirehan'dan sonra Rammah'ı kaleme almış. Bu eserde de, Yazar, edebi cümleler, yoğun duygular ve tarihe dayanan kurgular ve derin yorumlar ile yol almış. Kimi yerlerde duygular öyle yoğunlaşmış ki, okur, o anı yaşayabiliyor.
Vahşi'nin bir kız çocuğunu diri diri toprağa gömmesi ve hatta bundan öncesinde çocuğun babasının gömememesi.
Vahşi'nin, Rasulullah (sav) Efendimiz'den Mescidde af dilemesi...
Rasulullah (sav) Efendimizin Vefatı....
Bunlar, duygu yüklü satırların sadece bir kaçı.
Emek verilmiş, kaynaklara müracaat edilmiş, kaynaklar eserin sonuna alınmış.
Tebrik ediyorum, hayırlara vesile olması temennisi ile...
Yazarın harika, tabiat betimlemeleri, duygu benzetmeleri, olay irdelemeleri, mekan tasvirleri ve kelime zenginleştirmeleri ile doldurulmuş dört hikaye. Ama “her şeyin fazlası zarardır”. Keşke bu kadar boğmasa idi.
Bir de, kitabın ası “mürebbiye” yerine “geç ödenen borç” olmalıymış.
PİREHAN'ın PENCERESİNDEN YUSUF (as) ÖĞRETİSİ
"Yusuf ile Züleyha" çok yazıldı.
Kimisi roman, kimisi, hikaye, kimisi şiir, kimisi belgesel kıvamında yazdı. Ama hepsi bir tarihi yazdı, tarihe not düşmek istercesine.
Bu sefer, Pirahen anlatmış, Şener İşleyen yazmış.... Yalnız bir yer de, (s.212) yazar, dayanamamış, Pirehan'ın sözünün arasına girmiş: "O zaman saray sosyetesinin, bu günün ahir zaman sosyetesinden hiç de farkı yoktur aslında."
En güzeli de, kitabın sonuna "yararlanılan kaynaklar"ı eklemek olmuş. Çünkü ben, ilahi beyanlara dayalı yazmalarda, israiliyatın haddinden fazla bulaşmasından korkarım. Ve ne acı ki, ne kadarı israiliyat bilinmez...
Pirahen, akıcı bir uslüp ve yürekten gelen duygular ile "kendisini okutturan kitaplar" zümresine dahil olmuş. Yanılmıyorsam, Yazar'ın ilk kitabı olmasına rağmen.
Genellikle, ilk yazılan kitaplar bir kenarda bekletilir ve meşhur(!) olduktan sonra baskıya verilir. Pirehan, bu süreyi beklememiş...
Hz.Yusuf (a.s)'ın tebliği, Pirehan'ın penceresinden aktarılmış. Çok da iyi olmuş...
Allah'ın selamı, kitapta ismi geçen tüm Nebilere ve onlara iman edenlere olsun. Amin
Yazar'ın okuduğum dört kitabından en vasatı.
Yazar'ın kitaplarında genel olarak çıkan "sonuca çabuk gitme" aceleciliği bu kitapta daha belirgin. Olaylar anlatılıyor, anlatılıyor ve bitişe 10-20 sayfa kala bir anda katil ortaya çıkıyor. Yazar, bu kitapta katilin ortaya çıkma esnasında okuyucunun duyması gereken heyecanı verememiş. Ayrıca, bu kitap ile bundan önceki 3 eserinde yapmış olduğu "çevresel betimlemeler" ve "eşine ilişkin tanımlamalar" artık okuyucuyu bıktırıcı bir noktaya ulaşıyor. Buna rağmen, (bundan sonra yazılmasına rağmen bundan önce okuduğum) "Peter Pan Ölmeli" isimli kitabında aynı anlatımlar devam etmiş.
Usta polisiye yazarı John Verdan'ın, dedektif Dave Gurney karakteri artık ihtiyarlamış:))))
Bakalım Kurt Gölü'nde nasıl bir Gurney ile karşılaşacağım:)))
